Το αληθινό πνεύμα του ανθρώπου… Xρόνια Πολλά!

   Η περίοδος των Χριστουγέννων, δημιουργήθηκε για την αυξηση της εμπορικής κίνησης, (σε καλές εποχές) αφ΄ ενός και για τον αυτοεξορκισμό της αδιαφορίας μας, της απανθρωπιάς και το σπουδαιότερο της υποκρισίας μας, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο αφ΄ ετέρου. Φοράμε χαμόγελα, δίνουμε ένα παραπάνω οβολo, όσοι έχουμε, χαμογελάμε, βάζουμε πάνω μας την Αρτα και τα Γιάννενα ενδυματολογικά εννοώ, και βγαίνουμε στην πασαρέλλα των κοινωνικών συγκεντρώσεων, να διασκεδάσουμε, να μεθύσουμε, να χορέψουμε. Υποκρισία, σε όλο της το μεγαλείο. Η πείνα και η εξαθλίωση, εκτός απο την πατρίδα μας την Ελλάδα, για όσους ακόμη την θεωρούμε έτσι, μαστίζει και όλο τον πλανήτη, αλλά όλα αυτά συμβαίνουν πολύ μακρυά απο μάς. Το.. έ τι να κάνουμε; Βγαίνει από τα χείλη μας και συνεχίζουμε το ξεποδιάριασμα στα εμπορικά κέντρα, φορτωμένοι τσάντες με άχρηστα πράγματα ουσιαστικά. Ο υπεκαταναλωτισμός αυτός αλήθεια του πνεύματος την ημερών, πόσο ταιριάζει και συμβαδίζει με τη διδασκαλία του Κυρίου μας; Αυτά, εδίδαξε να κάνουμε και ειδικότερα σε σχέση με τον συνάνθρωπο μας; Η μήπως, προσαρμόσαμε και τη διδασκαλία Του, στα δικά μας δεδομένα και όπως μας βολεύει;

Περιμένουμε τον ρατσιστή και ανισόρροπο χοντρό κοκκινοντυμένο, που με άσπλαχνη καρδιά, μέρος του συστήματος και αυτός, θα φέρει δώρα σε όλα τα γαλανομάτικα, ξανθομάλλικα, ασπρουλιάρικα παιδάκια ή στην καλύτερη περίπτωση για ορθότερη απόδοση του φαινουμένου στα παιδια των χριστιανών. Και μάλιστα και εδώ με κριτήριο που μόνο κοινωνικό ρατσισμό εκφράζει δηλαδή κυρίως όσα ήταν καλά κατα την διάρκεια της χρονιάς. Το σύστημα, δε συγχωρεί, ούτε η αγάπη της θρησκείας που στηρίζει όλα αυτά, τα μη χριστιανά, τα άλλου χρώματος, ή τα άτακτα λόγω της παιδικής τους αθωότητας παιδιά.

Πολύ μικρός συνειδητοποίησα εκεί στην Αθήνα, ότι ποτέ δεν υπήρξε, ούτε υπήρχε την εποχή της παιδικής μου ηλικίας, ούτε θα υπάρξει στο μέλλον, ο λιποβριθής αυτός αρτσούμπαλος διαφημιστής της Coca Cola. Αργότερα, έμαθα και το απίστευτο, ότι ενώ εμφανίστηκε αρχικά αδύνατος ή σε κάθε περίπτωση σουλουπωμένος με πράσινα ρούχα, στις αρχές του 20ου αιώνα, έγινε κόκκινος, παχύς και ροδαλός για τις ανάγκες της διαφημιστικής καμπάνιας της εταιρείας.

 

Η κάλυψη της ψυχικής μας γύμνιας τις μέρες αυτές και η καταναλωτική μας τακτική, παραβιάζοντας ακόμη και το λεγόμενο «πνεύμα των ημερών», μας στρέφει στην ικανοποίηση της υποταγής των άλλων στα θέλω και τις αξιώσεις μας, εναντίον του όποιου νοήματος και πνεύματος των ημερών, πηγάζει απο την χριστιανική θεώρηση των πραγμάτων. Σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία (γιατί όλο αυτό αφορά μόνο τους χριστιανούς) απο το θεοδέγμον σπήλαιο της Βηθλεέμ, γεννιέται ο σωτήρας Υιός του προ αιώνων Θεού, για να φέρει την αγάπη και την τάξη στον κόσμο. Πρακτικά, λοιπόν στην ουσία των πραγμάτων, αυτή η τάξη και η αγάπη στον κόσμο, απεδείχθη, μια ακομη ουτοπία στη σφαίρα των ευσεβών μας πόθων. Ποτέ και μετά τη γέννηση του Ιησού, αλλά και μετά το θάνατο του, δεν επήλθε, ούτε η τάξη, ούτε η ειρήνη, ούτε η αγάπη. Αντίθετα, εμφανίστηκαν οι χειρότεροι πόλεμοι, καταστροφές, γενοκτονίες, ερημώσεις, προσφυγιές και ότι άλλο κακό που πολλές φορές είχαν ως πρόφαση ακριβώς αυτό το γεγονός.

Ο Santa Clauss των Λατίνων χριστιανών, ή Αγιος Βασίλης των ορθόδοξων χριστιανών, με την τρομακτική του δύναμη να υπερίπταται της γής καθισμένος σε ένα έλκηθρο που το σέρνουν ελάφια, είναι τόσο μικρός και αδύναμος να αντιμετωπίσει όλους εκείνους που κάνουν τις αδικίες στη γή; . Που είναι η καλοσύνη του και η αγάπη του; Γιατί ενδιαφέρεται μόνο για τα καλά παιδιά (εννοώντας εκείνα που οι γονείς τους εχουν κάποια οικονομική δυνατότητα);

Μήπως όλα τα άλλα παιδιά, που ανήκουν σε άλλες θρησκείες και είναι δισεκατομμύρια πάνω στη γή, είναι καταδικασμένα και κολασμένα απο τη γέννηση τους; Χρόνια τώρα, προσπαθώ με τη λογική να απαντήσω ή να βρώ πειστικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά και δεν της βρήκα. Η παρότρυνση σε μια τυφλή και ανεπεξέργαστη πίστη, δεν ικανοποίησε ποτέ τις «μεταφυσικές» ή απλά ανθρώπινες αναζητήσεις μου. Το σίγουρο είναι, ότι τελικά τα παιδιά, γίνονται θύματα όλης αυτής της δαιδαλώδους απάτης και η απόκρυψη της αλήθειας τραυματίζει την παιδικότητα τους με αποτέλεσμα να αναπαράγονται μέσα απο τη διαδικασία των γενεών, η κατάθλιψη, το ανικανοποίητο, η μελαγχολία.

Για μένα, η αλήθεια είναι αυτή που επιτάσσεται απο την απλή λογική. Φανταστείτε τις μέρες των εορτών, χωρίς λαμπιόνια και γιρλάντες, χωρίς εφφέ καλλιτεχνικά, μουσικές και κάλαντα. Ποιός θα αντιλαμβανόταν το πνεύμα των ημερών; Εχοντας ζήσει κάποιες μέρες τέτοιες στην Ελλάδα, έξω στην υπέροχη φύση της, στα βουνά της, μέσα στην ηρεμία, χωρίς φωτάκια και λαμπιόνια, το μόνο που μπορούσα να αντιληφθώ ήταν το μεγαλείο της, όπως είναι χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση. Δεν υπήρχε διάχυτο κανένα ειδικώτερο πνεύμα των ημερών εκείνων.

Και αν κάποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν εκείνο που η ομορφιά του κόσμου επιβάλλει, δηλαδή την ψυχική ηρεμία και τη γαλήνη, τουλάχιστον ας απελευθερώσουν το ανθρώπινο πνεύμα τους και τη σκέψη τους και ας αντιμετωπίσουν την αλήθεια.

Παρόλα αυτά, καινούργιο ημερολογιακό έτος, το 2015 πλέον θα οδηγεί τη ζωή μας μέχρι να γίνει και αυτό παρελθόν. Οσο για τον Αγιο των ημερών των Χριστουγέννων, τι να πώ; Αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε και να τον συνδυάζουμε με το «πνεύμα των ημερών» τότε ας τρέξουμε, να φωτογραφηθούμε μαζί του, ας πάρουμε και ένα μπουκάλι κόκα κόλα καλού κακού μαζί μας. Το πνεύμα των χριστουγέννων είναι εδώ.

Happy new year!