Τα μονοπάτια της Νικαριάς
είναι δύσβατα
Σουλτάνοι να τα περπατούν
και μάχες να δίνουν
με στολισμένους στρατούς
υπάκουα παραταγμένους
με ανθρώπους
που έγραψαν ολόκληρες μπροσούρες
στους αιώνες της ζωής τους
σκλάβοι να μην είναι.
Σήμερα
που ξαναείδαμε τη Νικαριά στα μάτια
αγρυπνούσε σαν ερωτευμένη κοπέλα
να μεταμορφώσει τη ντροπή
που γέμιζε τα μπαλκόνια της
με μάσκες κωμωδίας
σε σελίδες αγώνα
που θα γεμίζουν την ελεύθερη ιστορία της.
Φεγγοβόλα Νικαριά,
με την αρματωσιά της νίκης σου
ενάντια στους καλοντυμένους
σταυροφόρους της απάτης
απλώθηκες πάλι
σαν χείμαρρος αγριεμένος
να γράψεις στα βράχια σου το μήνυμα
πως εσύ δε νικιέσαι
σε Σουλτάνων επιδρομές
και οι κλώνοι του Αθέρα σου απλώνουν
με ανέμους του πελάγου σου
την καινούργια ιστορία σου να ζωγραφίσουν.
Εσύ, Νικαριά,
τους το είπες δυνατά
όταν τους είδες με αυθάδεια
τη γη σου να περπατούν
πως δε χρειάζεσαι
τους νόμους της αυτοκρατορίας τους,
ελεύθερη ως νοιώθεις.
Εσύ έχεις το μαύρο ψωμί σου,
που το μοιράζεις χαμογελώντας
στους δικούς σου νόμους
του μόχθου της νίκης.
Αλέκος Πούλος
15 -2 – 2021
