Ο Γεώργιος Παραδείσης, παιδί Μικρασιάτη, οργάνωνε διαφυγές από τη Χίο προς την Τουρκία και ακολούθως προς τη Μέση Ανατολή, φυγαδεύοντας στρατιωτικούς, μέχρι που τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί. Ο γιός του Πέτρος, πρωτοστάτησε στη διάσωση της ιστορικής μνήμης εκείνης της περιόδου, αφού με δικά του έξοδα θωράκισε το μνημείο των εκτελεσθέντων από τον κυματισμό της θάλασσας.
Mε αφορμή το μνημείο, στις ακτές της Χίου (στην περιοχή Κοντάρι) που τις χωρίζουν από τα μικρασιατικά παράλια, λίγα ναυτικά μίλια, μιλήσαμε με τον Πέτρο Παραδείση. Να τονίσουμε ότι στο χώρο έγιναν αρκετές εκτελέσεις στα μαύρα χρόνια της κατοχής.
-Μιλήστε μας για εκείνη την περίοδο.
-Στο σπίτι είχαμε υπόγειο και κατέβαιναν εκεί Έλληνες και Εγγλέζοι στρατιωτικοί και τους κρύβαμε. Μετά βάζαμε πάνω από το πάτωμα και το χαλί και δεν φαίνονταν τίποτα.
Οι διαφυγές γίνονταν όταν από το σπίτι μας στο συνοικισμό της Λίμνης στη Χίο, διαμέσου περιβολιών και ποταμού, γινόταν η διαδρομή προς τα παράλια, όπου περνούσε ο βαρκάρης.
-Τον εντόπισαν οι Γερμανοί;
-Τον πατέρα μου τον συνέλαβαν οι Γερμανοί, μετά από προδοσία που την έκανε ο παραγιός του. Αυτός μετά τον πόλεμο έφυγε από τη Χίο και δεν ξαναμάθαμε τίποτα γι’ αυτόν. Έπρεπε να είχαμε κινηθεί πιο γρήγορα για να δικαστεί, αλλά καθυστερήσαμε λόγω της μητέρας μου και τη σχέση της με τη θρησκεία που την έκανε επιφυλακτική στο θέμα της αντεκδίκησης.
-Τι συνέβη μετά;
-Οι Γερμανοί έβαλαν τον πατέρα μου στη φυλακή και αρχικά του επέτρεπαν τη μέρα να είναι έξω και να ασκεί το επάγγελμά του (ράφτης) και να μπαίνει στη φυλακή το βράδυ, που ήταν και το πρόσφορο διάστημα στο οποίο γίνονταν οι επιχειρήσεις διαφυγής. Θυμάμαι που του πήγαινα φαγητό. Στη φυλακή έμεινε για μήνες.
Μετά έσφιξαν τα πράγματα και τον κράτησαν μέσα συνεχώς.
-Τι θυμόσαστε από την εκτέλεση;
-Θυμάμαι ήταν 1η Δεκέμβρη όταν ήρθε το υδροπλάνο με το Γερμανό δικαστή για να γίνει η δίκη του πατέρα μου και άλλων κρατουμένων. Τον κατηγόρησαν ότι έβγαζε αξιωματικούς από τη χώρα.
Η εκτέλεση έγινε τις πρωινές ώρες της 12ης Δεκεμβρίου 1942 στη θέση Κοντάρι και είχε τόση ησυχία που ακούσαμε τους πυροβολισμούς. Ήταν 33 ετών, είχε γεννηθεί το 1909.
Αρκετά χρόνια αργότερα δόθηκε το όνομά του σε ένα δρόμο.
Φωτο: Π. Παραδείσης
Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
Αναδημοσίευση από : http://www.ert.gr
