Μαντζάνας Θάνος
Η Βιολέτα Ίκαρη γεννήθηκε στην Ικαρία (από την οποία δανείστηκε το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί αντί του αληθινού επωνύμου της) όπου ασχολήθηκε από μικρή με το τραγούδι. Ερασιτεχνικά στην αρχή, αλλά με όλο και περισσότερο πάθος και παράλληλα με μουσικές σπουδές στη συνέχεια.
Φωνή πλούσια και με ολοφάνερα δική της προσωπικότητα δεν δυσκολεύτηκε να κάνει λίγες ίσως προς το παρόν αλλά εκλεκτές συνεργασίες όταν πλέον μετοίκισε στην Αθήνα. Το ομότιτλο τραγούδι του πρώτου album της «Έλα και τάγισε τον κόσμο μου» που κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες είχε ήδη κάνει πολύ μεγάλη αίσθηση από πέρυσι. Φαίνεται όμως ότι θα το ακολουθήσουν και αρκετά άλλα, πριν ακόμα από την επίσημη παρουσίαση του δίσκου τη Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου στο «Public» του Συντάγματος, στην οποία θα μιλήσουν ραδιοφωνικοί παραγωγοί, δημοσιογράφοι και φυσικά η ίδια. Μιλήσαμε με τη Βιολέτα Ίκαρη που στο τέλος του Νοεμβρίου συμμετείχε, έστω για λίγο, στο «Άλσος» του Διονύση Σαββόπουλου, στην ενότητα της Πέμπτης «Οι καινούργιοι του μήνα» την οποία επιμελείται ο ίδιος, για το πώς κατορθώνεις να γίνεις ένα… νέο όνομα που ξεχωρίζει χωρίς καν να το προσπαθήσεις!
Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα
* Είναι γνωστό ότι ξεκίνησες να τραγουδάς στα πανηγύρια του τόπου καταγωγής σου της Ικαρίας, αλλά πώς ακριβώς συνέβη αυτό, υπήρχαν και άλλοι στην οικογένειά σου που ασχολούνταν με τη μουσική; Πέραν αυτού είχες κάνει κάτι άλλο μουσικά μέχρι που ήρθες στην Αθήνα;
Στην οικογένειά μου δεν υπήρχε κανείς που να ασχολείται με τη μουσική ή το τραγούδι. Κάποιοι γνωστοί από το νησί, μεγαλύτερης ηλικίας, μου λένε ότι ο παππούς μου τραγουδούσε ωραία στα γλεντάκια που έκαναν. Η αλήθεια, όμως είναι, ότι όλο το χωριό ήταν μία οικογένεια και όλο και κάποιος «γρατζούναγε» κάποιο όργανο. Πολύ συχνά και χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο ένα απλό καφεδάκι στο σπίτι του γείτονα γινόταν γλέντι με μεζεδάκια, κρασί, μουσικές και τραγούδια μέχρι τελικής πτώσεως. Πώς να μην αγαπήσω το τραγούδι; Έκανα λίγα μαθήματα πιάνου με τον μοναδικό δάσκαλο που υπήρχε τότε στο νησί, μετά έφυγε και δεν είχα πλέον άλλη επιλογή.
* Εκτός από την ενασχόλησή σου με την παραδοσιακή μουσική έχεις επίσης σπουδάσει βυζαντινή μουσική, αλλά και κλασική σε έναν βαθμό. Επηρέασαν καθόλου αυτά τα δύο ιδιώματα την προσέγγισή σου στη μουσική και ιδιαίτερα στο τραγούδι;
Προφανώς με επηρέασαν. Άλλωστε ασχολήθηκα με αυτά ακριβώς για να πάρω πράγματα. Βέβαια η βυζαντινή και η ευρωπαϊκή μουσική είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι που επιπλέον μουσικολογικά «συγκρούονται» μεταξύ τους αλλά ό,τι μαθαίνεις για τη μουσική γίνεται μνήμη που μόνο χρήσιμη μπορεί να είναι και για το τραγούδι και για τη ψυχή.
* Εκτός όμως από την παραδοσιακή υπάρχει και η λαϊκή, καθώς και η «έντεχνη» (λόγια) μουσική. Ποιους δημιουργούς και ποιους/ές ερμηνευτές/ιες αυτών όχι απλώς αγαπούσες, αλλά και σε επηρέασαν, ίσως ακόμα και να στάθηκαν πρότυπά σου καθώς μεγάλωνες;
Διονύσης Σαββόπουλος, Γιάννης Σπανός, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Κουγιουμτζής, Σταμάτης Κραουνάκης, Απόστολος Καλδάρας, Νίκος Παπάζογλου, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Γιώργος Νταλάρας, Χαρούλα Αλεξίου, Ελένη Βιτάλη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ελένη Τσαλιγοπούλου και πολλοί άλλοι. Ευτυχώς είμαστε χώρα πολύ πλούσια και σε δημιουργούς και σε ερμηνευτές/ιες μεγάλης αξίας!
* Παρότι δεν τραγουδάς επαγγελματικά πολλά χρόνια, έχεις ήδη κάνει αρκετές εκλεκτές συνεργασίες. Ποιαν από αυτές έχεις κρατήσει περισσότερο στη μνήμη και την καρδιά σου και γιατί;
Είμαι πραγματικά τυχερή στις συνεργασίες μου ως τώρα και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια γιατί πραγματικά έζησα υπέροχες στιγμές σε όλες. Νομίζω όμως ότι σε λίγα χρόνια, όταν θα κάνω ταξίδια στο παρελθόν με το μυαλό, θα συναντώ επί σκηνής τον Γιώργο Νταλάρα και τον Διονύση Σαββόπουλο λίγο συχνότερα. Είναι αδυναμίες μου, αλλά και μεγάλοι δάσκαλοι για μένα.
* Το να γράφει ένας/μία ερμηνευτής/ια τραγούδια πριν ακόμα ντεμπουτάρει δισκογραφικά δεν είναι καθόλου συνηθισμένο. Γιατί τότε δεν υπογράφεις όλα τα τραγούδια του πρώτου CD σου αλλά μόνον τρία;
Η αλήθεια είναι ότι έχω γράψει πολλά τραγούδια, αλλά όσο έρχονται στα χέρια μου πιο «δυνατά» από αυτά θα μένουν στην άκρη. Δεν θεωρώ ότι η πρώτη ιδιότητά μου είναι του δημιουργού γι’ αυτό και μπορώ να βλέπω καθαρά ένα τραγούδι που αξίζει περισσότερο από κάποιο δικό μου. Αυτά θεώρησα ότι αξίζουν οπότε τους έδωσα χώρο στον δίσκο.
* Υπάρχει κάποια κεντρική ιδέα, μουσική και κυρίως στιχουργική, στον δίσκο ή απλά, εκτός από τα δικά σου, συγκέντρωσες τραγούδια που σου άρεσαν και σε εξέφραζαν;
Συγκέντρωσα τραγούδια που με εκφράζουν. Δεν υπάρχει κεντρική ιδέα. Μαθήτευσα στα ικαριώτικα πανηγύρια όπου τραγουδούσα ρεμπέτικο, παλαιό λαϊκό, σμυρναίικο, παραδοσιακό, ευρωπαϊκό (βαλς, ταγκό, φόξτροτ) και η μόνη κεντρική ιδέα ήταν να ακουμπήσεις στην καρδιά του ακροατή δίνοντας την ψυχή σου. Αυτό ήθελα να κάνω και με τον πρώτο μου δίσκο.
* Εκτός από τους δύο βασικούς συνεργάτες σου πώς συνέβη να σου δώσουν τραγούδια οι Νίκος Ζιώγαλας αλλά και οι Γιάννης Μηλιώκας και Απόστολος Ρίζος, ένας παλαιότερος και ένας νεότερος δημιουργός που βρίσκονται μάλλον «εκτός προσκηνίου»;
Δεν κοίταξα το προσκήνιο για να επιλέξω τα τραγούδια, με ενδιέφερε μόνο να είναι καλά. Σκέψου ότι εκείνοι ήρθαν να με βρουν και όχι το αντίθετο! Ο Γιάννης Μηλιώκας ήρθε πρώτος δίνοντάς μου το «Με ένα χρώμα» και μαζί το ενδιαφέρον για να κάνω έναν δίσκο. Μετά ο Νίκος Ζιώγαλας και σιγά – σιγά συμπληρώθηκε το παζλ ενός πολυσυλλεκτικού δίσκου. Ο Απόστολος Ρίζος ήταν ο τελευταίος και ενώ υποτίθεται ότι είχαμε ολοκληρώσει το album, αλλά η δύναμη του τραγουδιού του έδωσε χώρο για να μπει.
* Και πώς αντίστοιχα προέκυψε το ντουέτο με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου;
Είχα γράψει τη μελωδία του «Απέραντη ερημιά» και την έδωσα στη Σμαρώ Παπαδοπούλου για να γράψει στίχους. Από την αρχή σκεφτόμουν τη φωνή του Βασίλη και ότι θα του ταίριαζε πολύ, βρήκα το θάρρος και του πρότεινα να το πούμε μαζί και δέχτηκε με χαρά.
* Το ομότιτλο τραγούδι έχει «μιλήσει» πάρα πολύ στον κόσμο, ο τίτλος του μάλιστα έχει αρχίσει να γίνεται και κάτι ως σλόγκαν. Πώς γράφτηκε και πώς ένιωσες την πρώτη φορά που το πρόβαρες;
Αυτό το τραγούδι ράγισε τον τοίχο του ραδιοφωνικού κόσμου και τρύπωσε αμέσως παντού, όπως και στην καρδιά μου. Ο Αντώνης Κατσαμάς έγραψε τους υπέροχους στίχους και ο Δημήτρης Γλέζος του έδωσε ψυχή με τη μουσική του. Όταν διάβασα τους στίχους κατάλαβα ότι ήταν σοβαρά τα πράγματα, όταν ο Δημήτρης μου το τραγούδησε άρχισα να φοβάμαι μην τυχόν και το μετανιώσουν και δεν μου το δώσουν και έτσι έτρεξα στο στούντιο για να το ηχογραφήσω!
* Το αγαπημένο μου τραγούδι στον δίσκο είναι ένα από τα λίγα στα οποία έγραψες η ίδια τη μουσική, το «Κάθισε ο βοριάς στο πιάνο». Πώς γράφτηκε και επίσης -με αυτή την αφορμή, ακριβώς μάλιστα επειδή οι στίχοι του Αργύρη Χατζηνάκη είναι τόσο όμορφοι, αλλά και ουσιώδεις- δεν έχεις επιχειρήσει ποτέ να γράψεις και στίχους;
Έχω γράψει πολλές φορές στίχους αλλά μέχρι τώρα μόνο ένα τραγούδι υπάρχει στο Διαδίκτυο με δικό μου στίχο, το «Η Γη της Επαγγελίας». Επειδή ίσως, τελικά έχω αγαπήσει τον λόγο περισσότερο από τη μουσική θέλω να το εξελίξω πολύ για να πάρω το θάρρος να επικοινωνήσω κάτι δικό μου.
* Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο τραγούδι στον δίσκο και γιατί;
Τα αγαπώ όλα τα τραγούδια. Το κατάλαβα γιατί κάθε φορά που ακούω τον δίσκο «κολλάω» σε άλλο! Αυτή την εβδομάδα φαίνεται πως την τιμή έχει το «Της Γης οι Τσιρκολάνοι» σε στίχους Σταυρούλας Παγώνα και μουσική Δημήτρη Γλέζου.
* Και τα σχέδιά σου για το υπόλοιπο της σεζόν, αλλά ίσως και τα λίγο πιο μακροπρόθεσμα;
Από τις 7 Δεκεμβρίου θα βρίσκομαι μαζί με την Ελένη Βιτάλη και τους Τζουμ που θα την συνοδεύουν, στο Ίλιον Plus κάθε Παρασκευή και Σάββατο και από τον Ιανουάριο. Παράλληλα θα πραγματοποιώ και κάποιες εμφανίσεις στην περιφέρεια. Μακροπρόθεσμα σχέδια δεν κάνω ακόμα…
Συνετή μεν άποψη όταν είσαι στο ξεκίνημα αλλά κάτι μας λέει ότι για τη Βιολέτα Ίκαρη δεν θα ήταν ούτε αλαζονικό ούτε και καθόλου άσχημα να αρχίσει να κάνει…
Αναδημοσίευση από : http://www.avgi.gr
