Σήμερα ένα μαθηματικό πρόβλημα με απασχολεί και αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έχουμε μπροστά μας ένα άλυτο αστυνομικό μυστήριο. Έναν φόνο. Υπάρχει λοιπόν το δεδομένο του εγκλήματος που έχει οδηγήσει σε έναν νεκρό. Και τα δεδομένα που οδηγούν σε μια σειρά από συγκεκριμένους υπόπτους.
Οι ύποπτοι είναι οι εξής: Ο Κώστας, ο Πέτρος, η Άννα και η Σοφία. Για τον καθένα από αυτούς υπάρχει μια σειρά ενδείξεων που τους τοποθετεί στον τόπο του εγκλήματος, άλλοτε ως φυσικούς και άλλοτε ως ηθικούς αυτουργούς και έτσι έχουμε τέσσερις διαφορετικές υποθέσεις για την εμπλοκή τους.
-
Ο Κώστας είναι ηθικός αυτουργός του εγκλήματος αλλά όχι αυτός που τέλεσε το έγκλημα.
-
Ο Κώστας είναι ο φυσικός αυτουργός του εγκλήματος και οι Πέτρος, Άννα και Σοφία είναι ηθικοί αυτουργοί αφού έχουν συμμετοχή με τον έναν ή άλλον τρόπο στο έγκλημα.
-
Η Άννα είναι ο φυσικός αυτουργός, ο Πέτρος συνεργός και οι Κώστας και Άννα γνώριζαν για το έγκλημα και δεν έκαναν τίποτε για να το αποτρέψουν.
-
Η Σοφία και ο Κώστας είναι φυσικοί αυτουργοί, ο Πέτρος και η Άννα συνεργοί και κάποιοι άλλοι που δεν αναφέρονται εδώ είχαν και αυτοί συμμετοχή στο σχεδιασμό του εγκλήματος.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα συγκροτείται ένα σώμα ενόρκων που θα αποφασίσει για το ποια από τις 4 υποθέσεις θα επιλεγεί. Οι δύο έχουν προτείνει την 1η υπόθεση, οι τρεις την 2η, άλλοι 3 την 3η και 2 την τέταρτη υπόθεση. Όλοι συμφωνούν ότι και οι τέσσερις ύποπτοι έχουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο εμπλοκή με το έγκλημα και όλοι, υπογείως, συμφωνούν ότι έστω και ένας θα πρέπει να κατηγορηθεί γι` αυτό.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: εφόσον όλοι συμφωνούν για την εμπλοκή και των 4 στο έγκλημα γιατί δεν καταθέτουν μια κοινή πρόταση; Κρατούμε το ερώτημα αυτό και προσθέτουμε το στοιχείο ότι θα πρέπει να υπάρξουν τουλάχιστον 5 ψήφοι για την επιλογή ενός ενόχου και η ψηφοφορία θα γίνει σε 4 χωριστές κάλπες. Με δεδομένο ότι υπάρχουν 4 διαφορετικές προτάσεις, είναι μάλλον αδύνατον να προκύψει αυτή η πλειοψηφία των 5, εκτός αν – πράγμα αφύσικο και μάλλον δύσκολο – κάποιοι πεισθούν να ψηφίσουν την πρόταση κατηγορίας που έχει κάνει κάποιος άλλος και καταψηφίσουν την δική τους πρόταση.
Γιατί, λοιπόν, ίσως αναρωτιέστε, δε συμφωνούν σε μία νέα πρόταση που θα προκύψει από την συνισταμένη των επιμέρους προτάσεων, εφόσον οι διαφορές είναι μικρές; Γιατί οι διαφορές να μην συγκεραστούν σε μια… ομοιότητα στο κατηγορητήριο; Μα γιατί οι ένορκοι ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες και για την βιωσιμότητα των ομάδων αυτών είναι αναγκαία προϋπόθεση η ένταση αυτών των διαφορών. Αν εξαλειφθούν οι διαφοροποιήσεις, μοιραία θα αναδειχθούν οι ομοιότητες. Αυτός είναι ο τρόμος των φοβικών ομάδων που επιθυμούν πάσει θυσία να διατηρήσουν την ύπαρξή τους. Γιατί αυτή η ύπαρξη τρέφεται από την διαφοροποίηση με τον άλλον. Εάν οι ομοιότητες και η συμφωνία είναι τα στοιχεία που επικρατούν, δεν θα υπάρχει πλέον λόγος ύπαρξης των επιμέρους ομάδων.
Έτσι, η ψηφοφορία θα γίνει με δεδομένο ότι δεν μπορεί να προκύψει παρά μόνο μία, στην καλύτερη περίπτωση, παραπομπή για το έγκλημα, όπως και τελικά προκύπτει, από την συμφωνία, τελευταίας στιγμής, μεταξύ δύο ομάδων ενόρκων.
Έτσι το έγκλημα «εξιχνιάζεται» και ο κατηγορούμενος θα πάει σε δίκη. Ο νεκρός, όμως, δεδικαίωται; Μάλλον όχι, αφού οι αυτουργοί της δολοφονίας του θα μείνουν ατιμώρητοι. Η παραπάνω υπόθεση είναι βεβαίως φανταστική και ουδεμία σχέση έχει με πραγματικές καταστάσεις και υπαρκτά πρόσωπα. Προτείνεται εδώ ως ένα απλό μαθηματικό πρόβλημα προς εξάσκηση του μυαλού. Ξεχάστε λοιπόν ότι μπορεί να υπάρξει τέτοια περίπτωση στην πραγματική ζωή. Όχι, τέτοιους είδους προβλήματα δεν προκύπτουν ποτέ και δη για σοβαρά εγκλήματα.
Η επόμενη άσκηση αφορά ξένες λεξούλες που αναφέρθηκαν στην δικογραφία της υπόθεσης, όπως usb, φλασάκι, στικάκι κ.α. Όμως και αυτές δεν έπαιξαν τελικά κανένα ρόλο. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και με άλλες ξένες λεξούλες που είχαν χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν σε άλλη περίπτωση όπως CD`s, PSI, Haircut κτλ, κτλ.
Επομένως η διαδρομή τέτοιων λέξεων καθόλου δεν πρέπει να σας απασχολεί. Καταναλώστε όλη την φαιά ουσία για να αθροίσετε ψήφους, προτάσεις, ενόχους ως ένα μαθηματικό πρόβλημα και ξεχάστε τον νεκρό. Αυτός παραμένει στα αζήτητα. Και το πρόβλημα θα γίνει γνωστό, στην τάξη των μαθηματικών προβλημάτων και ΜΟΝΟ, ως η «Οδύσσεια ενός στικαρισμένου»…Εις το επανιδείν, λοιπόν, με νέα μαθηματικά προβλήματα. Στο μεταξύ, οι νεκροί σας χαιρετούν αφού έχουν αντικαταστήσει τους.. μελλοθάνατους!
Έλενα Χουσνή – ikariaki.gr
