Άφησε πίσω μόνο τις πατημασιές σου…..
Αυτό μας προέτρεπε η Σοφία τον Ιούλιο του 2020 μέσα από ένα εξαιρετικό κείμενο για την πρακτική της κατασκήνωσης και τις ανάγκες των κατασκηνωτών σε όλο τον κόσμο, ενόψει της τουριστικής περιόδου στο νησί μας. Ένα κείμενο που παραθέτουμε παρακάτω αυτούσιο, όπως αναρτήθηκε τότε στην «Ικαριακή» Ραδιοφωνία», για να τη θυμηθούμε και να τη μνημονέψουμε.
Γιατί η Σοφία δεν είναι πια μαζί μας. Έφυγε προτού να έρθει το καλοκαίρι για τις ακρογιαλιές και τα κάμπινγκ του ουρανού.
Λιγομίλητη, διακριτική, αλλά πάντα ενθουσιώδης και παθιασμένη με όσα αγαπούσες και θεωρούσες σημαντικά. Πορευτήκαμε μαζί, δυστυχώς για λίγο, στον κοινό αγώνα για τα προβλήματα του νησιού μας και άφησες σίγουρα τις πατημασιές σου στα μονοπάτια μας.
Καλό σου κατευόδιο Σοφία. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Η Σοφία είχε γράψει ένα άρθρο σχετικά με το camping στην Ικαρία, το οποίο είχε δημοσιεύσει η ikariaki.gr
Ακολουθεί το άρθρο:
Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, οι συζητήσεις γύρω από την κατασκήνωση, ελεύθερη και οργανωμένη, έρχονται και πάλι στο προσκήνιο. Τα τελευταία χρόνια, σε παγκόσμιο επίπεδο, η επιστροφή στη φύση και η επιλογή της κατασκήνωσης όλο και κερδίζει έδαφος. Στην κορυφή των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2017 βρίσκεται η Δανία με τις μεγαλύτερο ποσοστό διανυκτερεύσεων σε κάμπινγκ (33% των συνολικών διανυκτερεύσεων), στη συνέχεια το Λουξεμβούργο (32%) και την τριάδα κλείνει η Γαλλία (29%).
Το κάμπινγκ είναι πολύ διαδεδομένο και στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου 77 εκατομμύρια νοικοκυριά περιλαμβάνουν κάποιον που κάνει κατασκήνωση.
Άφησε πίσω μόνο τις πατημασιές σου…
Οι λόγοι που επιλέγει κάποιος το κάμπινγκ είναι η επαφή με τη φύση, ο ύπνος κάτω από τα αστέρια, η διασκέδαση και η περιπέτεια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αρκετά διαδεδομένη η ελεύθερη κατασκήνωση στην εξοχή.
Στην Ελλάδα, όσον αφορά στην ελεύθερη κατασκήνωση, ο νόμος 392/1976, (ΦΕΚ Α’ 199/1976), με τίτλο «Περί ιδρύσεως και λειτουργίας χώρων οργανωμένης κατασκηνώσεως (κάμπινγκ) και άλλων τινών διατάξεων» αναφέρει πως το ελεύθερο κάμπινγκ (ή η στάθμευση τροχόσπιτων) διώκεται αυτεπάγγελτα ως πταίσμα (μέχρι το 2012 συνιστούσε πλημμέλημα) και προβλέπεται η δυνατότητα σύλληψης και τήρησης της αυτόφωρης διαδικασίας.
Όπως συμβαίνει παντού, όπου εμπλέκονται άνθρωποι, υπάρχουν δύο (βασικές) κατηγορίες κατασκηνωτών. Οι ευσυνείδητοι φυσιολάτρες κατασκηνωτές οι οποίοι θα τηρήσουν τους βασικούς κανόνες που ορίζουν την ελεύθερη κατασκήνωση που αφορά στην προστασία του περιβάλλοντος, της υγιεινής, αλλά και τον σεβασμό απέναντι στους άλλους ανθρώπους, είτε κατασκηνωτές είτε ντόπιους. Από την άλλη υπάρχουν πάντα οι ασυνείδητοι, που δεν θα σεβαστούν τίποτα από τα παραπάνω και δημιουργούν ένα κακό προηγούμενο με αποτέλεσμα να τσουβαλιάζονται όλοι οι κατασκηνωτές στο ίδιο τσουβάλι. Αλλά ο ασυνείδητος κατασκηνωτής είναι και ασυνείδητος ως άνθρωπος, οπότε όπου κι αν διαμείνει την ίδια ασέβεια θα δείξει.
Προσωπικά, είμαι λάτρης της κατασκήνωσης. Προτιμώ την οργανωμένη κυρίως για τις παροχές και την ασφάλεια που μπορεί να προσφέρει. Ωστόσο δεν μπορώ παρά να μην αναγνωρίσω την ομορφιά της ελεύθερης κατασκήνωσης, όπου ο καθένας μπορεί να επαναπροσδιορίσει την επαφή του με την αληθινή του φύση.
Πρόσφατα έκανα μια αναζήτηση μέσα από την εφαρμογή χαρτών της Google με σκοπό να βρω κάποιο οργανωμένο κάμπινγκ στην γύρω περιοχή. Με λύπη διαπίστωσα πως στο Ανατολικό Αιγαίο τα οργανωμένα κάμπινγκ είναι μόλις τρία. Ένα στην Αστυπάλαια, για το οποίο έχω διαβάσει ιδιαίτερα καλές κριτικές, ένα στην κοντινή Λέρο κι ένα ακόμα στην μακρινή Ρόδο. Επίσης, ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν διαπίστωσα πως στις αντίστοιχες ακτές της γειτονικής χώρας τα κάμπινγκ είναι υπερπολλαπλάσια. Και καθώς το κάμπινγκ αποτελεί συνειδητή επιλογή είναι σαφές πως ένας κατασκηνωτής που θα έρθει από το εξωτερικό με προορισμό το Αιγαίο έχει πολύ περισσότερες επιλογές στην τούρκικη πλευρά.
Τέλος, επειδή συχνά κάποιοι θέτουν το οικονομικό ως κριτήριο για την επιλογή διακοπών σε κάμπινγκ αντί σε κάποιο ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Τα κριτήρια είναι σε ελάχιστες περιπτώσεις οικονομικά. Αυτός που θα επιλέξει το κάμπινγκ επειδή είναι πιο φθηνό είναι (συνήθως) ο περιστασιακός κατασκηνωτής. Άλλωστε σε αρκετές περιπτώσεις η παραμονή σε κάμπινγκ μπορεί να είναι ακριβότερη από ένα φθηνό δωμάτιο. Ο λάτρης του είδους θα επιλέξει τις διακοπές σε κάμπινγκ από άποψη. Αν δεν υπάρχει σε ένα νησί κάμπινγκ θα αναζητήσει το νησί όπου θα υπάρχει. Και είναι πάντα χρήσιμος για την τοπική οικονομία καθώς θα ψωνίσει από τα τοπικά καταστήματα και τα φάει στα τοπικά εστιατόρια.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου, είτε είμαστε κατασκηνωτές είτε βρισκόμαστε στις παραλίες ως λουόμενοι, είναι να αφήνουμε πίσω μόνο τα σημάδια από τις πατημασιές μας. Ούτε σκουπίδια, ούτε καταστροφές, ούτε νεκρά πλάσματα χωρίς λόγο.
