Χαμαιλέοντας και Κορκόφιλας

401

8. ΚΥΡΙΑΚΗ & ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ!!!

(εμπνευσμένες από δω και πέρα ως τις εκλογές απ΄ όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου)

της Μεταμορφώσεως και της Παραμορφώσεως αυτή η Κυριακή….

 

Άνοιξη! μες στην καταχνιά και στην βαριά ομίχλη, ετούτη που μας έλαχε… κι η αγαπημένη εποχή των ερπετών που αρχίζουν να ξυπνούν σιγά – σιγά και λίγο – λίγο από την χειμερία νάρκη τους, τον βαθύ ύπνο του χειμώνα.

Ζωύφια που σέρνονται κατά γης τα περισσότερα με την κοιλιά κι άλλα με τα μικρά τους ποδαράκια, σκαρφαλώνουν όπου βρουν, στους βράχους, στα δέντρα, στους θάμνους… άλλα φαρμακερά, άλλα πονηρά μα όλα τούτα σερνάμενα τα βλέπεις γύρω σου παλεύοντας μες στην τρελή χαρά να επιβιώσουν.

Το ζωικό βασίλειο στις μεγάλες του δόξες αυτή την εποχή: της ανθοφορίας, του γενετήσιου ξεσηκωμού, της μέθης, της κραιπάλης και παραζάλης…

Μέσα σε τούτον τον κόσμο (τον μικρό, τον Μέγα), πολλές κι οι παρανοήσεις, οι λεονταρισμοί, τα «Ναπολεόντεια» σύνδρομα… αυτά που στην επιστήμη της ψυχολογίας τα συναντούμε μετά από μελέτες ειδικών όπου επινοούν τους όρους αφού εξετάσουν σε βάθος τη συμπεριφορά του ατόμου.

Όλοι γνωρίζουμε πόσο Μεγάλος Στρατηλάτης υπήρξε ο Ναπολέων Βοναπάρτης και πόσοι «Ναπολέοντες» βρίσκονται σήμερα στις ψυχοπαθολογικές κλινικές των ειδικών, για τις περιστάσεις, Νοσοκομείων… άκακοι όμως ετούτοι έχουν την αμέριστη συμπάθειά μας ως ασθενείς και τις ειλικρινείς μας ευχές για ταχεία ανάρρωση. Οι επικίνδυνοι όμως είναι οι αδιάγνωστοι «Ναπολέοντες» ή και αδιευκρίνιστοι όπως κι αλλιώς τους αποκαλούν, αυτοί βρίσκονται προς το παρόν εκτός νοσηλευτικών ιδρυμάτων ενίοτε δε μπορεί να κυβερνούν κιόλας τις αγέλες των ανθρώπων… και τότε αρχίζει το πράγμα να σοβαρεύει μέχρι απελπισίας και να μετατρέπεται σε πραγματική τραγωδία λόγω των θανάσιμων κινδύνων που μπορεί να προκαλέσει μιας λάθος κίνηση από ένα λάθος κλειδί σε μια λάθος στιγμή που το καθοδηγούν λάθος άνθρωποι!

Υπάρχει δε και ένα ερπετό αυτής της συνομοταξίας που μόλις ξύπνησε, λόγω της Άνοιξης, και από την φύση του (έτσι το έπλασε ο Μεγαλοδύναμος) έχει την συνήθεια να κυλιέται «χαμαί» (κατά γης) αλλά θεωρεί τον εαυτό του Λιοντάρι και απαιτεί από όλους γύρω του να το βλέπουν, να το προσεγγίζουν, να το αισθάνονται, να το φοβούνται μέχρι τρόμου σαν Λιοντάρι… αν ενώσουμε τώρα τις δύο τούτες λέξεις (χαμαί+λέων) βγαίνει ο γνωστός Χαμαιλέων!.

Το «Λιοντάρι του εδάφους» ή επιστημονικότερα ΧΑΜΑΙΛΈΩΝ αποτελεί μια εξαίρετη ομάδα σαυρών που ζει σε όλη την ελληνική επικράτεια με μεγάλη ποικιλία χρωμάτων!

Το εκπληκτικό είναι ότι έχει την ικανότητα να αλλάζει χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον κάθε φορά που βρίσκεται, έτσι για παράδειγμα αν είναι μέσα σε φυλλωσιές είναι πράσινος, αν είναι «χαμαί» γίνεται καφές, αν είναι πάνω σε πέτρα γκρίζος και ούτω καθεξής. Αυτή η τέλεια χρωματική προσαρμογή τον προστατεύει από τους εχθρούς αφού «χάνεται» από τα μάτια τους!!!

Το είδος αυτό συναντάται παντού, ιδίως στην πολιτική σκηνή του «ζωικού βασιλείου»! εκεί να δείτε χρωματικές προσαρμογές και αναπροσαρμογές άπειρων αποχρώσεων. Η τεράστια δε κολλώδης γλώσσα του Χαμαιλέοντα τον βοηθά να πιάνει τα ενοχλητικά έντομα. Όμως όταν απειλείται αντιδρά σπασμωδικά με βρισιές και τραμπουκισμούς, χάνει τότε τον λογικό ειρμό της σκέψης (αν είχε ποτέ και σκέψη…) και μπουρδουκλώνεται σε ασυναρτησίες και ανόητα επιχειρήματα… Έτσι μόνο προδίδει την «Χαμαιλεόντεια» φύση του. Ο τελευταίος βιώσιμος πληθυσμός μεσογειακού Χαμαιλέοντα στην Ελλάδα ζει στην Σάμο και ανήκει στα προστατευόμενα είδη επειδή τείνει προς εξαφάνιση κάτι όμως που δεν ισχύει εφόσον το είδος πολλαπλασιάζεται τελευταίως με γοργούς ρυθμούς σε όλη την επικράτεια…

Στην γειτονική Ικαρία δεν έχουμε Χαμαιλέοντες παρά μόνο σποραδικά εμφανίζονται πού και πού, εύκολα τότε διακρίνονται από την βροντώδη εμφάνισή τους, τις γραφικές παλινωδίες και την «Ναπολεόντεια» όπως είπαμε παραπάνω αμφίεση τους κι έτσι γρήγορα εξαφανίζονται… δεν τους σηκώνει το «κλίμα» του νησιού!

Εδώ, στη Νικαριά του Αιγαίου, έχουμε ένα άλλο συγγενικό είδος, ερπετό κι αυτό αλλά σταθερό στο χρώμα και στην συμπεριφορά είναι ο λεγόμενος «ΚΟΡΚΌΦΙΛΑΣ». Πρόκειται για μία σαύρα που δεν μπορείς εύκολα να διακρίνεις γιατί έχει το χρώμα της πέτρας (του λούρου όπως λέμε οι Καριώτες). Είναι μία μικρογραφία του «Κροκοδείλου της Αιγύπτου» και να σας πω: Είμαστε πολύ υπερήφανοι γιατί εμείς δώσαμε στους Αιγύπτιους το όνομα ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ!

Τούτο μας το λέει ο ίδιος ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ στην [Ιστορίαι 2.68.1-2.70.2] που αναφέρει για τους αφρικανούς κροκόδειλους τα εξής:

« Καλέονται δέ ού κροκόδειλοι αλλά ΧΆΜΨΑΙ. Κροκοδείλους δε Ίωνες ωνόμασαν, εικάζοντες αυτών τα είδεα τοίσι παρά σφίσι γινομένοισι κροκοδείλοισι τοίσι εν τήσι αιματιήσι» δηλαδή: « Οι Αιγύπτιοι δεν τους λένε κροκόδειλους. Αλλά ΧΆΜΨΕΣ. Κροκόδειλους τους ονομάζουν οι Ίωνες λόγω της ομοιότητάς τους με τους κροκόδειλους που έχουν αυτοί στις ξερολιθιές»…

Στους αρχαίους Έλληνες η σαύρα αυτή ήταν γνωστή ως Κρεκύδειλος ή Κερκύδειλος… έτσι το αιμοβόρο ερπετό της Αιγύπτου απέκτησε ελληνικό όνομα όπου στην Ικαρία το άκακο και πολύ χαριτωμένο αυτό ζωάκι εξακολουθούμε να το λέμε ΚΟΡΚΟΦΙΛΑ!!!

Να γνωρίζετε όμως ότι είναι άλλο πράγμα ο Χαμαιλέοντας κι άλλο ο Κορκόφιλας από όποια πλευρά και να το εξετάσετε… ΔΙΑΦΈΡΕΙ!

Χαρούλα Κοτσάνη