Στον ρόλο του …ανακριτή η Χαρά Δελλή
Η Βιολέτα Ίκαρη είναι μια ταλαντούχα τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια από την Ικαρία. Με ένα σπάνιο ηχόχρωμα και μια ιδιαιτέρως ζεστή χροιά, τα τελευταία χρόνια, κάνει τα δικά της σταθερά βήματα και έχει συνεργαστεί με πλήθος αξιόλογων καλλιτεχνών. Έφτιαξε τη δικιά της «Γη της Επαγγελίας», μας συγκίνησε στο «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου» και τώρα φωτίζει τον κόσμο μας με «Το μαύρο»…
Μιλήστε μας λίγο για την Βιολέτα… Πόσο αναπόφευκτο ήταν να ασχοληθεί με το τραγούδι, προερχόμενη από ένα εξωπραγματικό νησί που ζει για τη μουσική σε όλες τις εκφάνσεις της;
Β.Ί.: Θα πάω πολλά χρόνια πίσω. Θα ‘μουν δεν θα ‘μουν τεσσάρων χρονών όταν φίλοι και συγγενείς μαζεύονταν κάτι θερινά απογεύματα στην αυλή του σπιτιού μας, κάθονταν κυκλικά και με έβαζαν στη μέση για να τους τραγουδάω. Εγώ, χωρίς καμία ντροπή, τραγούδαγα «σαν κουρδισμένο» (έτσι λέει η μάνα μου) και θυμόμουν όλα τα τραγούδια από την αρχή ως το τέλος. Ήταν η χαρά μου και έλεγα πως όταν μεγαλώσω, θα γίνω τραγουδίστρια. Από τότε το έλεγα! Δεν είχα «σκάσει ακόμα από το αυγό» και το περίεργο είναι ότι στην οικογένεια μου δεν είχαμε μουσικούς, ούτε τραγουδιστές. Όσο πέρναγαν τα χρόνια, η επιθυμία μου γινόταν εντονότερη και πώς να μη γίνει όταν μεγάλωνα σε ένα τόπο που το γλέντι ήταν η μόνη μας διέξοδος; Και τι γλέντια! Μέχρι τελικής πτώσεως και με τραγούδια ποιοτικά, με ψυχή… με ιστορία.
Πιστεύετε ότι η μουσική έχει την θεραπευτική ιδιότητα να καλυτερεύει τον κόσμο; Τι συναισθήματα προκαλεί; Τραγουδάτε αλήθειες;
Β.Ί.: Το καλό τραγούδι ευαισθητοποιεί, διδάσκει, υπενθυμίζει, ζωντανεύει, παρηγορεί, συγκεντρώνει, ενώνει τον κόσμο και δίνει κατεύθυνση. Όταν λέει την αλήθεια με απλότητα και τέχνη, γίνεται κινητήριος δύναμη για να πατηθούν και να ισοπεδωθούν και οι πιο ψηλές κορφές του κακού μας εαυτού. Θέλω να τραγουδάω αλήθειες και θα το κάνω με κάθε κόστος. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν διαπραγματεύομαι.
Ακούτε μουσική; Προτιμάτε κάποιο συγκεκριμένο είδος; Κατά τη γνώμη σας, μπορεί η μουσική να κατηγοριοποιείται;
Β.Ί.: Σχεδόν όλη μέρα έχω το ραδιόφωνο ανοιχτό. Δυσκολεύομαι να κατηγοριοποιήσω τη μουσική. Ξεχωρίζω όμως το καλό από το κακό τραγούδι και όταν ανακαλύπτω κάτι καλό, μου γίνεται εμμονή. Μπορώ να έχω ένα τραγούδι στο repeat για μια ολόκληρη ώρα. Προτιμώ τραγούδια με στίχο, ο οποίος δίνει εικόνα και ψυχή και ενορχηστρώσεις με παραδοσιακά και ροκ στοιχεία. Κακή μουσική για μένα δεν υπάρχει, μόνο αδιάφορη. Υπάρχει όμως ο κακός στίχος και η κακή ενορχήστρωση.
Τι συνωμότησε ώστε να ξεχωρίσουν η Βιολέτα και τα τραγούδια της; Τι εμπνέει τη Βιολέτα; Επηρεάζεται από το εκάστοτε συναισθηματικό υπόβαθρο για να δημιουργήσει;
Β.Ί.: Δεν είναι στόχος μου το να ξεχωρίσω. Μέσα από το τραγούδι εκφράζομαι και ξορκίζω το κακό, που λένε. Θέλω να τραγουδάω για να είμαι ευτυχισμένη και στοχεύω στο να έχει διάρκεια αυτή η ευτυχία. Γράφω μόνο με το συναίσθημα, αλλά θα πρέπει αυτό να ξεχειλίσει για να πιάσω το μολύβι ή το πιάνο και δυστυχώς συνήθως με εμπνέει η απώλεια.
Γνωρίζω ότι αγαπάτε ιδιαίτερα τη ζωγραφική και την αγιογραφία. Είναι αλληλένδετες όλες αυτές οι έννοιες μέσα σας; Τι έχει τελικά το νησί σας και γεννά τόσο άξιους ανθρώπους;
Β.Ί.: Η ζωγραφική είναι μια έξοδος κινδύνου για μένα, όπως και η μουσική. Αφιερώνομαι και στα δύο και ξεχνάω τα προβλήματά μου ή οτιδήποτε με καταπιέζει. Δεν θεωρώ ότι είμαι άξια επειδή αγιογραφώ, αξιόλογες είναι οι πράξεις που έχουν ένα πάρε–δώσε. Το να χαρίσω, ας πούμε, ένα έργο μου ίσως να είναι σπουδαίο, γιατί με αυτήν την κίνηση θα έχω δημιουργήσει ένα όμορφο συναίσθημα, θα έχω προκαλέσει ένα χαμόγελο. Το νησί μου, όντως, γεννά άξιους ανθρώπους. Ίσως, να βοηθά και το ότι δεν υπολογίζουν τον χρόνο, οπότε βάζουν το μεράκι τους σε ό,τι καταπιάνονται χωρίς πίεση.
Παίρνετε δύναμη από τη δουλειά συναδέλφων σας; Γίνεστε καλύτερη; Ταυτίζεστε με ακούσματα; Έχετε ξεχωρίσει κάποια συνεργασία που σας έδωσε πολλά περισσότερα απ’ ό, τι αρχικά είχατε φανταστεί;
Β.Ί.: Φυσικά! Αγάπησα και μελέτησα πολλές φωνές μέχρι να βρω τον εαυτό μου -νομίζω ότι όλοι οι τραγουδιστές περνάνε από αυτή τη φάση. Ένας καλλιτέχνης που με βοήθησε και ακόμα με βοηθάει να εξελίσσομαι, χωρίς να το ξέρει, είναι ο Βασίλης ο Παπακωνσταντίνου. Έχω αφιερώσει αμέτρητες ώρες παρακολουθώντας τη φωνή του, τις τοποθετήσεις του, την ερμηνεία του. Η φωνή του είναι ένα ολόκληρο σύμπαν και σαν να μην έφτανε η προσφορά του στην ελληνική μουσική με τις ερμηνείες, τις επιλογές αλλά και τα τραγούδια που έχει γράψει, πέρασε και από τον δικό μου κόσμο, βάζοντας ένα λιθαράκι στο δυναμικό του δίσκου που ετοιμάζω, με τη συμμετοχή του σε ένα από τα τραγούδια μου.
Τι σχεδιάζετε για το μέλλον; Τι να περιμένουμε από σας; Θα μοιραστείτε μαζί μας ένα σας όνειρο;
Β.Ί.: Ονειρεύομαι ότι κάποτε θα έχω τη βάση μου στην Ικαρία, κοντά στα αγαπημένα μου πρόσωπα και ότι θα κάνω πολλά ταξίδια αναψυχής, αλλά και επαγγελματικά. Ένα δίσκο ετοιμάζω με πολλή αγάπη και φροντίδα που θα κυκλοφορήσει μέσα στους επόμενους μήνες, ο οποίος θα περιέχει τραγούδια δικά μου αλλά και αγαπημένων δημιουργών. Την περασμένη Δευτέρα κυκλοφόρησε και ένα ακόμα digital single σε στίχους της Τασίας Δικοπούλου και μουσική του Βαγγέλη Μαχαίρα με τίτλο «Το μαύρο» με παραγωγό τον Νίκο Μακράκη και ενορχηστρωτή τον Βαγγέλη Καραπέτρο, από την Feelgood records.
Διαφέρει η Βιολέτα στη δουλειά από τη Βιολέτα σαν άνθρωπος; Άλλαξε μετά από τόσα χρόνια δουλειάς; Τι στοιχεία προσπαθείτε να αναπτύσσετε ώστε να εξελίσσεστε μελλοντικά, προσωπικά κι επαγγελματικά;
Β.Ί.: Δεν μπορώ να πω ότι πάνω στη δουλειά μου συμπεριφέρομαι σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου γιατί νιώθω ότι έχω υποχρέωση απέναντι στο κοινό να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και αυτή η σκέψη δεν με αφήνει να χαλαρώσω. Τραγουδάω σχεδόν δεκαέξι χρόνια, οπότε μοιραία με την πάροδο του χρόνου, άλλαξα προσωπικά και επαγγελματικά, μεσολάβησαν μαθήματα ευρωπαϊκής, βυζαντινής μουσικής και φωνητικής που σχεδόν με μεταμόρφωσαν αλλά και πολλές εμπειρίες ζωής που ήρθαν για να μου δώσουν μαθήματα συμπεριφοράς και κρίσεως.
Η μουσική ποτέ δε μαθαίνεται, όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτό, είμαστε για πάντα μαθητές και δίνουμε εξετάσεις σε κάθε live. Το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή. Όσο ζεις, μαθαίνεις και δυστυχώς ο καλύτερος δάσκαλος, είναι το λάθος. Μου αρέσει να εξελίσσομαι σε όλους τους τομείς, γι’ αυτό πρώτα από όλα φροντίζω να αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου διαβάζοντας βιβλία ή μελετώντας μουσική για να ανοίγουν οι ορίζοντές μου, να γίνομαι καλύτερος και χρησιμότερος άνθρωπος, να μπορώ να προσφέρω και η προσφορά μου να έχει αξία και να πιάνει τόπο.
Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό; Το εμπιστεύεστε; Σας έχει φερθεί καλά, ως τώρα; Πού μπορεί να σας βρει κανείς;
Β.Ί.: Στη ζωή ό, τι δίνεις… παίρνεις. Έτσι και στη δουλειά. Φροντίζω πάντα να δίνω το καλύτερο των δυνατοτήτων μου γιατί αυτό που κάνω το αγαπώ και σέβομαι το χρόνο που αφιερώνει ο κόσμος για να έρθει να με δει. Ευτυχώς, το κοινό με καλοδέχεται και δεδομένης της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε και της μέχρι τώρα πορείας μου, δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο. Ετοιμάζουμε δύο παραστάσεις στο Σταυρό του Νότου που θα γίνουν στις 7 του Φλεβάρη και στις 14 του Μάρτη, με τίτλο«Τι τραγούδι να σου πω» με προτάσεις τραγουδιών από αγαπημένους καλλιτέχνες και ραδιοφωνικούς παραγωγούς, όπως Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελένη Βιτάλη, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιάννης Κότσιρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ξενοφώντας Ραράκος, Βιβή Παπαστάθη, Κυριακή Αιλιανού κ.α.
Event f/b
Κλείνοντας, αφού ευχαριστήσω προσωπικά την κ. Κυριακή Αιλιανού από τη Φόρμιγγα Art, στείλτε ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας με μια πρωτότυπη ευχή…
Β.Ί.: Να αγαπάτε τον εαυτό σας και τον συνάνθρωπο σας σαν αδερφό, από όπου κι αν κατάγεται, γιατί η καταγωγή είναι θέμα τύχης, αλλά η συμπεριφορά, η προσφορά και το συναίσθημα είναι θέμα προσωπικής ψυχικής υγείας. Εύχομαι το μήνυμα μου να μπορέσει να μπει στις καρδιές όλων των αναγνωστών.
Την γνωρίσαμε με το πολυαγαπημένο, πλέον, «Γη της Επαγγελίας»…
«Και στροβιλίζομαι στα σύννεφα, χορεύοντας χαϊδεύω τη βροχή επαγγελίες ακούω σε ποιήματα, μα εσύ ανήκεις σε μια ξένη γη…»
Ανακαλύψαμε τις δυνατότητες κι αυτά τα ξεχωριστά παιχνιδίσματα της φωνής της…
Κάθε φορά, σε κάθε ζωντανή της εμφάνιση, ως σήμερα, όλο κι ανέβαζε τον πήχη πιο ψηλά….
Κι όχι μόνο τα κατάφερνε….
Κάθε φορά έβαζε τις βάσεις για το επόμενο βήμα…..
Δυνατός στίχος… υπέροχη μουσική και μια Βιολέτα Ίκαρη πιο ώριμη από ποτέ…
Έλα και ράγισε τον κόσμο μου
«Έλα και ράγισε τον κόσμο μου
τον κόσμο, αυτόν που χτίστηκε για χάρη μου,
που έγινε θηλιά για το χατίρι μου…»
Και τώρα, μία αισθαντική μπαλάντα, που δεν κρύβει το έντονο παραδοσιακό της στοιχείο, πετυχαίνει να αναδείξει εύστοχα όλες φωνητικές ιδιαιτερότητες της ερμηνεύτριας…
Το μαύρο
«Κόκκινο βάζω στην καρδιά,
πράσινο στην ελπίδα
και μαύρο για την ξενιτιά
που μες στα μάτια σου είδα…
Μόνο το μαύρο χαίρεται
κι από χαρά γελάει
που γέμισε όλη την καρδιά
και η ψυχή πονάει…»
Φωτογραφία εξωφύλλου: ©VaGGiNet
Αναδημοσίευση από : http://thematofylakes.gr
