Λίγες σκέψεις, με ένα κεφάλι καζάνι από το αρμόνιο και την ντραμς…
Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει ακόμη μια φορά (και πολύ καλώς κάνει) για τα πανηγύρια και το χαρακτήρα που αυτά έχουν πλέον πάρεικαι με διάθεση να συνεισφέρω στο δημόσιο διάλογο, παραθέτω αυτούσιο σχετικό κείμενο μου που δημοσιεύτηκε προ τριετίας με μια μικρή προσθήκη:
Εφ όσον τα πανηγύρια ενταχθούν (έχουν ήδη ενταχθεί φοβάμαι…) στη λογική του εξαγώγιμου τοπικού προϊόντος δίπλα στην καθούρα, το μέλι και το κρασί, δε μπορεί παρά να υπακούσουν μοιραία στο νόμο της αγοράς: «ελαχιστοποίηση του κόστους, μεγιστοποίηση του κέρδους». Παράλληλα, η λογική «αυτό που θέλει ο πελάτης», λογική καθαρά διαχείρισης επιχείρησης, απομαζικοποιεί τη συμμετοχή των χωριανών στη διοργάνωση και αλλοιώνει τόσο τα δομικά χαρακτηριστικά του πανηγυριού (εθελοντική προσφορά εργασίας ή υλικών, αξιοποίηση εσόδων σε κοινωφελή έργα, κοινωνικοποίηση κατοίκων και εμπέδωση αλληλεγγύης και συνεργασίας, διαφύλαξη της παράδοσης) όσο και στις «παρεχόμενες υπηρεσίες» (επιλογές στον κατάλογο φαγητών ή ποτών άσχετων με το παραδοσιακό πανηγύρι, μουσική και μουσικοί με αισθητική παραλιακού κέντρου, τυποποίηση των χαρακτηριστικών του πανηγυριού με βάση πρότυπα χώρων μαζικής διασκέδασης)
……..
Με αφορμή τα πρώτα καλοκαιρινά πανηγύρια και εν όψιν του μεγάλου όγκου τους που θα ακολουθήσει Ιούλιο –Αύγουστο θα ήθελα να κάνω μια παράκληση στους αγαπητούς συντοπίτες μας που είναι μέλη των επιτροπών των πανηγυριών: παρακαλώ, ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΗΧΟΡΥΠΑΝΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ!!!
Πολλοί συντοπίτες μας έχουν την εντύπωση πως ξεκινάει κάποιος από την άλλη άκρη της Ελλάδας (τουλάχιστον) για να έρθει στην Ικαρία, να πάει στο πανηγύρι ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΕΙ ΚΑΤΣΙΚΙ!!! Έχουν δε αναγάγει σε κορύφωση του διονυσιακού κλίματος του πανηγυριού ΤΑ ΣΥΚΩΤΑΚΙΑ!!! Για αυτό εξάλλου και το τηγάνισμα τους ακολουθεί πάντα ανακοίνωση από τα μεγάφωνα: «Ελάτε, βγήκανε συκωτάκια…»…
Ε ΛΟΙΠΟΝ ΣΑΣ ΕΧΩ ΝΕΑ!!!
Η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών μόλις πάει σε ένα πανηγύρι, παίρνει μια σαλάτα, μια πατάτα και κρασί, τα αφήνει πάνω στο τραπέζι, ΚΑΙ ΞΕΧΥΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ! Το πανηγύρι είτε το θέλουμε είτε όχι έχει συνδεθεί με τη μουσική και το χορό, ΑΡΑ ΜΕ τους ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ. Και δε γίνεται να πληρώνω τους κατσικάδες και το κρασί όσο όσο (δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους, ας πάρουν όσα ζητάνε κι άλλα τόσα…) και να κοιτάω να κόψω από την ορχήστρα για να μου ΄ρθει φτηνότερα και να καταλήγω τελικά να παίρνω έναν τύπο που παίζει κιθάρα με τα δυο του χέρια, φυσαρμόνικα στερεωμένη στο στόμα και χτυπάει με το πόδι του ένα τύμπανο… Και να λέω πως έκανα και «μεγάλο παραδοσιακό πανηγύρι»!
Πρέπει επιτέλους να προσέξουμε την ποιότητα αυτού που πραγματικά αποτελεί το Νο 1 «εξαγώγιμο προϊόν» μας, του πολιτισμού και της παράδοσης μας και να χρησιμοποιήσουμε το συγκριτικό μας πλεονέκτημα έναντι άλλων περιοχών που έχουν επίσης πανηγύρια, αλλά είναι «για τα πανηγύρια». Έχουμε μια χαρά ορχήστρες, και νέους και παλιούς παραδοσιακούς οργανοπαίχτες με ποιότητα και αισθητική, που παίζουν την παραδοσιακή μας μουσική κυριολεκτικά στα δάκτυλα… Ας ξεκολλήσει το μυαλό μας από τη λογική του «πως θα κονομήσω περισσότερα». Ας μη συμμετέχουμε κι εμείς σε αυτή την κακογουστιά που μας κατακλύζει κάθε μέρα από τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και τον περιοδικό τύπο, μόνο και μόνο για να γλιτώσουμε μερικά φράγκα. Δώσε 100-200-300 ευρώ παραπάνω και πρόσφερε το καλύτερο «πολιτιστικό προϊόν» που μπορείς σε αυτούς που θα επισκεφθούν το πανηγύρι του χωριού σου. Θα το διαφημίσουν σε άλλους δέκα! Αντίστοιχα, όσο καλοψημένο κι αν ήταν το κατσικάκι, αν η μουσική είναι μάπα θα το θάψουν σε άλλους 100!
Αν τελικά επικρατήσει η λογική να βλέπουμε το πανηγύρι του χωριού μας σαν «επιχείρηση» , θα φτάσουμε να δούμε πανηγύρια με CD, σουβλάκια και με «το κρασί της παρέας» για να κοστίζουν όσο γίνεται λιγότερο. Κι αν κάποιος θεωρεί πως υπερβάλλω, ας δει τα πανηγύρια που γίνονται σε Ήπειρο ή Στερεά που ΕΙΝΑΙ ΉΔΗ ΕΤΣΙ! Για να μη σημειώσω πως εκεί γίνονται από ιδιώτες, φρούτο που ξεκίνησε να φυτρώνει και στον τόπο μας…
Ένας πανηγυριώτης με ευαίσθητο ακουστικό νεύρο…
Υ.Γ. Ικαριακής Ραδιοφωνίας : Συνεχίζεται ο διάλογος που αρχίσαμε για το λεπτό θέμα της Ικαριακής παράδοσης, τα Ικαριώτικα πανηγύρια. Ο ανώνυμος φίλος που έστειλε για δημοσίευση αυτό το άρθρο, βάζει άλλο ένα λιθαράκι στη κουβέντα που ξεκίνησε με την εργασία (σε τρεις συνέχειες) του συμπατριώτη Ντίνου Χαραλαμπίδη. Θα συνεχίσουμε να συλλέγουμε τις απόψεις σας και στο τέλος θα γίνει μια ζωντανή (αν το θέλετε) ανταλλαγή απόψεων, με διοργανωτή την Ικαριακή Ραδιοφωνία και ζωντανή δικιά σας συμμετοχή.
