Η Κυριακή Σπανού αποκλειστικά στο pagenews.gr

Κυριακή, είσαι η νέα Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Θεσσαλικού Θεάτρου που αναδείχθηκε μέσα από διαδικασία επιλογής. Η θητεία σου ως θεατρολόγου- Σκηνοθέτιδος είναι τριετής. Πιστεύεις πως είναι αρκετός ο χρόνος για να πράξει κάποιος σημαντικό έργο;

Πρώτα απ΄ όλα είμαι χαρούμενη για την επιλογή μου γιατί έγινε με μια ανοιχτή διαδικασία που ομολογώ ήταν έκπληξη γι’ μένα και για πολλούς άλλους. Μια τριετής θητεία είναι αρκετή για να διαφανεί το στίγμα των επιλογών μου, αλλά ίσως όχι αρκετή για να παραχθεί ένα ολοκληρωμένο έργο. Αυτό σχετίζεται και με αντικειμενικές συνθήκες όπως η κτιριακή υποδομή του Θεσσαλικού θεάτρου, κάτι στο οποίο ήδη έχει δρομολογήσει αλλαγές η Δημοτική Αρχή. Χαίρομαι ακόμα γιατί είναι πολύ λίγες στα 30 χρόνια του θεσμού οι γυναίκες Καλλιτεχνικές Διευθύντριες.

Φοβάσαι μην πέσουν από το βάθρο- που έχεις νοητά ορίσει- αξίες και αρχές κι απογοητευτείς από το σύστημα;

Έχω αποφασίσει να μη φοβάμαι τους φόβους μου, γιατί όποτε το έκανα λειτουργούσε και σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Το ζήτημα είναι να μην απογοητεύσω εγώ τον εαυτό μου και άρα και τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν.

Σε μία εποχή σκοτεινή, που αναζητάς εναγωνίως ένα όραμα και μια σανίδα σωτηρίας για να κρατηθεί ακμαίο το ηθικό τί συναισθήματα έχεις όταν ξυπνάς το πρωί για να υπηρετήσεις τα νέα σου καθήκοντα;

Όταν κάθε μέρα έρχομαι σε επαφή με ό,τι σπουδαιότερο έχει παράγει το ανθρώπινο πνεύμα στην τέχνη και το χαμόγελο της κόρης μου, μου επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά η δυνατότητα του ανθρώπου για υπερβάσεις. Θέλει καλές «παρέες» το όραμα!

Σ’ ενδιαφέρει η αυτοπροβολή σου ως σκηνοθέτιδος μέσα από την νέα σου ιδιότητα; 

Ο σκηνοθέτης είναι ο σημαντικότερος καλλιτεχνικός παράγοντας στη διαδικασία ολοκλήρωσης μιας παραγωγής, η οποία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την παρουσία του. Πόσο καλά αμειβόμενο είναι το επάγγελμα αυτό σήμερα;

Σήμερα, τείνει να μην είναι επάγγελμα στην Ελλάδα και επίσης μοιάζει να μην έχει καν επαγγελματική περιγραφή. Σκηνοθεσία δεν είναι βάζω καλούς ηθοποιούς στη σκηνή να αυτοσχεδιάζουν και εγώ επιλέγω. Είναι η δημιουργία ενός κόσμου και η κατάθεση μιας σκέψης για τον άνθρωπο.

Η ανθρώπινη καθημερινότητα, με τις όποιες θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις πάνω στον άνθρωπο, συμβολίζει πάντα την εισβολή-επίθεση του αγνώστου και του ελκυστικά γοητευτικού αλλά και δυσοίωνα τρομαχτικού μέλλοντος. Το φοβάσαι αυτό το συναίσθημα και πώς ξορκίζεις τους φόβους σου;

Επιλέγω, όσο μπορώ, καλούς εισβολείς. Όταν έχω την υγεία μου εγώ και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, όταν υπάρχουν φίλοι δίπλα μου, το καλοκαίρι της Ικαρίας, η μουσική, τα βιβλία, οι ταινίες… ωραίες μικρές πράξεις αγνώστων ανθρώπων… ξορκίζω τους φόβους μου.

Ποιες είναι οι παράλληλες αναζητήσεις και ζυμώσεις σου- εσωτερικά- μεγαλώνοντας; 
Η αποστασιοποίηση από τη γνώμη των άλλων, το μοίρασμα, η αμεριμνησία που λέει κι ο φίλος μου ο Δημήτρης Σωτηρίου και λιγότερη «εξυπνάδα» και κριτική.

Οι Έλληνες επιδεικνύουν μεγάλη πνευματική ζωντάνια• είναι έξυπνοι, ερευνητικοί, πνευματώδεις και επινοητικοί, αλλά αβαθείς. Αν συμμερίζεσαι την άποψη αυτή θα θέλαμε τις σκέψεις σου. 

Όταν έκανα την παράσταση DANCE ME TO THE END OF GREECE… Ξένοι Περιηγητές στην Ελλάδα, (και φέραμε πρώτοι εμείς αυτά τα κείμενα ξανά στο προσκήνιο) είδα ότι απ΄τη προεπαναστατική Ελλάδα υπήρχαν αυτές οι δύο τάσεις, όπως αποτυπώνονταν στα κείμενα των Περιηγητών: «Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και απατεώνες» και δίπλα σ αυτό «Οι Έλληνες είναι φιλομαθείς, ευφυείς και φιλόξενοι». Απαντώ λοιπόν ότι και σήμερα ισχύουν και τα δύο.

Τι θα ήθελες να σκηνοθετήσεις μετά την ολοκλήρωση της παράστασης “Από Σταθμό σε Σταθμό”; 

Πώς σου φαίνεται η τηλεόραση σήμερα και οι εξελίξεις της αδειοδότησης; Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΡΤ «το συνολικό πλήθος των υπό παραχώρηση αδειών ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών δεν μπορεί να ξεπεράσει τις έξι» Σε βρίσκει σύμφωνη; 

Και πολλές είναι αν κανείς θέλει ποιοτική τηλεόραση.

Το pagenews.gr της εύχεται ολόψυχα καλή επιτυχία!