Η βία κατά των γυναικών και των μικρών κοριτσιών είναι ένα πολύ σοβαρό ανθρωπιστικό ζήτημα που εντείνεται την περίοδο της κρίσης και οφείλεται στις βαθιά ριζωμένες στερεοτυπικές αντιλήψεις περί υπεροχής των ανδρών και υποδεέστερης θέσης των γυναικών, που εντείνουν τις ανισότητες.
Δεν αφορά μόνο τα θύματα αλλά έχει και σοβαρές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες για ολόκληρη την κοινωνία. Αποτελεί εμπόδιο στην ισότητα των φύλων, την ενδυνάμωση των γυναικών και την επίτευξη των στόχων της αειφόρου ανάπτυξης. Σε πολλές περιπτώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, απειλεί ακόμη και τις ζωές των γυναικών και μικρών κοριτσιών – θυμάτων.
Η έμφυλη βία αποτελεί μια διεθνής επιδημία, που δεν αναγνωρίζει σύνορα, ούτε κοινωνικά ή οικονομικά όρια.
Υπάρχει παντού γύρω μας, σε αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, ακόμη και μέσα στην οικογένεια, και είναι ανεξάρτητη από το επίπεδο εκπαίδευσης και το κοινωνικό – οικονομικό υπόβαθρο θυτών και θυμάτων.
Οι αριθμοί από τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Παγκόσμιας Τράπεζα, όταν οι γυναίκες μιλούν, εξακολουθούν να σοκάρουν:
– 1 στις 3 γυναίκες (τουλάχιστον) έχουν υποστεί κάποιου είδους βία στη διάρκεια της ζωής τους
– 1 στις 2 γυναίκες (55%) έχουν αντιμετωπίσει σεξουαλική παρενόχληση
– Σε 1 δις υπολογίζονται οι γυναίκες που βιώνουν σεξουαλική βία από το σύντροφό τους, κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
– 38% των δολοφονιών γυναικών διαπράττονται από τον σύντροφό τους
– 70% των θυμάτων της εμπορίας ανθρώπων (trafficking) είναι γυναίκες και μικρά κορίτσια
– 700 εκατομύρια γυναίκες, που ζουν σήμερα, παντρεύτηκαν στην παιδική ηλικία
– 125 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων
– Σε 49 χώρες του κόσμου οι Νόμοι δεν προστατεύουν τις γυναίκες και τα κορίτσια από την ενδοοικογενειακή βία
– Τα φαινόμενα βίας είναι ακόμη πιο έντονα για γυναίκες που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως οι γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες, οι γυναίκες με αναπηρία, οι διαζευγμένες, οι μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών κ.α.
– Τα παιδιά – μάρτυρες περιστατικών βίας είναι ένα από τα μεγάλα θύματα της έμφυλης βίας.
Για άλλη μια φορά θα επαναλάβουμε τα Μέτρα – Σταθμός που ξεκίνησαν τη διετία 2009 – 2011 επί Κυβέρνησης Γιώργου Α. Παπανδρέου για την εξάλειψη των ανισοτήτων.
Τότε ήταν που η χώρα μας, το Μάιο του 2011, πρώτη υπέγραψε τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
Τότε ήταν που δόθηκε για πρώτη φορά η δυνατότητα στις γυναίκες – θύματα βίας να μιλήσουν ανοιχτά και με ασφάλεια, μέσω της συμβουλευτικής τηλεφωνικής γραμμής SOS 15900 για τις κακοποιημένες γυναίκες.
Τότε ήταν που δημιουργήθηκαν οι 61 συνολικά δομές φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών , που λειτουργούν μέχρι σήμερα και συνεχίζουν να αποτελούν μαζί με την τηλεφωνική γραμμή SOS πρωτοποριακά εργαλεία για την προστασία των γυναικών θυμάτων έμφυλης βίας.
Είναι στη θετική κατεύθυνση και χαιρετίζουμε, σήμερα, την αναμενόμενη επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης με το Νομοσχέδιο που πρόσφατα τέθηκε σε διαβούλευση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Περιμένουμε, όμως, να μην αποτελέσει ένα ακόμη ευχολόγιο για την εξάλειψη των έμφυλων ανισοτήτων, αλλά να πλαισιωθεί, το συντομότερο, από τις κατάλληλες και εξειδικευμένες εφαρμοστικές κανονιστικές διατάξεις, Πολιτικές και Μέτρα πρόληψης, καταπολέμησης και προστασίας των θυμάτων έμφυλης βίας.
Ανάμεσά τους αναμένουμε την υιοθέτηση μέτρων προστασίας για τα παιδιά μάρτυρες περιστατικών βίας στο οικογενειακό τους περιβάλλον, για την ενθάρρυνση των μαρτύρων πράξεων βίας να τα αναφέρουν στις αρμόδιες αρχές και για τις γυναίκες που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Αναμένουμε παράλληλα την υιοθέτηση, ως μέτρο πρόληψης, ενός μηχανισμού, αξιολόγησης και εκτίμησης των κινδύνων περιστατικών βίας, όπως είναι ο κίνδυνος κατά της ζωής των θυμάτων και των παιδιών, και ο κίνδυνος επανάληψης των βίαιων περιστατικών.
