Του Νάσου Μπράτσου
Τηλεοπτικές αναμνήσεις μας ξύπνησε η κοινοτική Επίτροπος για την Περιφερειακή Πολιτική Κορίνα Κρέτσου, με τη φράση της ότι στη Ρουμανία έβλεπαν δύο ώρες τηλεόρασης επί των ημερών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ή του «ανατολικού μπλοκ», ή του «κομμουνισμού», διαλέγετε και παίρνετε ανάλογα με τις προτιμήσεις σας.
Η πρώτη φορά που θυμάμαι να είδα τηλεόραση, χωρίς φυσικά να καταλαβαίνω τίποτα, ήταν σε πολύ μικρή ηλικία λίγο πριν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, κανένα χρόνο πριν, όταν είχαμε πάει οικογενειακώς στη Ρουμανία «στο παραπέτασμα» όπως το έλεγαν εκείνα τα χρόνια οι έχοντες ψυχροπολεμική λογική, που προφανώς έχουν και θιασώτες στη σημερινή εποχή. Εδώ ολόκληρος Τραμπ ψηφίστηκε πρόεδρος. Πιθανόν το ίδιο πρόγραμμα που είδα ως νήπιο να το έβλεπε και η κ. Επίτροπος.
Αφορμή της επίσκεψης στη Ρουμανία ένας θείος που ήταν πολιτικός πρόσφυγας και είχαμε πάει να τον δούμε. Μακαρίτης πιά, επαναπατρίστηκε το 1982, με νόμο αν θυμάμαι καλά της πρώτης πασοκικής περιόδου.
Ναι πρέπει να ήταν η εποχή των δύο ωρών τηλεόρασης και προφανώς το «κουτί» με είχε εντυπωσιάσει αφού ήμουν αρκετά μικρός σε ηλικία και στο σπίτι δεν είχαμε ακόμα τηλεόραση.
Τα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν και από τα οποία θυμάμαι περισσότερα, θυμάμαι την τηλεόραση στην Ελλάδα που δεν ήταν δύο ώρες αλλά περισσότερες – νομίζω ότι ξεκίναγε κατά τις 5μμ – αλλά μαζεύονταν ο κόσμος στα σπίτια αφού λίγοι είχαν τηλεόραση. Εκεί είχαν συσκευές και δεν είχαν πρόγραμμα, εδώ είχαμε περισσότερες ώρες πρόγραμμα, αλλά όχι συσκευές στα σπίτια.
Και δώστου συνταγματάρχης Βαρτάνης με τον Άγνωστο Πόλεμο, σαπούνια της εποχής τύπου Πέιτον Πλέις, άφθονη μπάλα εποχής Γουέμπλεϋ, μυστρί και Παττακός, «ΝΑΤΟ – Ειρήνη – ασφάλεια – ενότης» στην ΥΕΝΕΔ, Χαμένοι στο διάστημα και η Τζίνη και το τζίνι, που παίζεται ακόμα και σήμερα στην εποχή του εκσυγχρονισμού, των μεταρρυθμίσεων, των προγραμμάτων που επιβάλλουν οι «θεσμοί», κάτι σαν αρχαιολογικό μουσείο τηλεοπτικού προγράμματος, τέτοια φρεσκάδα.
Διόλου απίθανο στο «παραπέτασμα» να σχολίαζαν το τότε πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης, αν όχι όλα, τουλάχιστον κάτι «ενημερωτικές εκπομπές» με «καλεσμένους» τους συλληφθέντες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μόνο που τότε δεν θα υπήρχαν καλές μακιγιέζ και βγήκαν λίγο «ταλαιπωρημένοι». Φυσικά δεν ήταν σε ζωντανή μετάδοση.
Από ότι έλεγαν τότε, στη Ρουμανία είχαν και καλοριφέρ με «δελτίο» και μάλλον ήταν τυχεροί γιατί στις μέρες μας στη χώρα μας, ο κάθε διαχειριστής πολυκατοικίας φλερτάρει με το εγκεφαλικό όταν σφίγγουν τα κρύα, ενώ άλλοι καίνε σαβούρες στα μαγκάλια για οικονομία και μερικές φορές οι συνέπειες για τη ζωή τους είναι ολέθριες.
Αν λοιπόν η τηλεόραση με δελτίο στη Ρουμανία σημάδεψε τόσο πολύ όσους/ες την έβλεπαν, τότε στην Ελλάδα που βλέπαμε περισσότερη χουντοτηλεόραση «δυτικής κοπής» δικαιολογούνται οι παρενέργειες που ζούμε ακόμα και σήμερα. Ήταν ισχυρή η δόση…
Υ.Γ. τόσο οι εμπνευστές της δίωρης τηλεόρασης, όσο και αυτοί της τηλεόρασης με το μυστρί, έπεσαν υπό την πίεση του κόσμου, μάλλον δεν τους καθήλωσαν στον τηλεοπτικό καναπέ.
Αναδημοσίευση από : http://www.ert.gr
