Του Δημήτρη Κατσαγάνη
Ισχυρές αντιστάσεις φαίνεται πως υπάρχουν από εργοδοτικής πλευράς στην επεκτασιμότητα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, η οποία τέθηκε (με νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης) ξανά σε ισχύ μετά την έξοδο από το τρίτο Μνημόνιο, δηλαδή από τις 20 Αυγούστου και έπειτα.
Ασφαλείς πληροφορίες του Capital.gr αναφέρουν ότι στους κόλπους των οργανώσεων, κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων, αναπτύσσονται έντονα επιχειρήματα σε βάρος της υποχρεωτικής ισχύος των όρων των κλαδικών συμβάσεων και στα μη μέλη των κλαδικών εργοδοτικών οργανώσεων.
Πιο συγκεκριμένα, οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως στο εσωτερικό των εργοδοτικών οργανώσεων αναπτύσσεται η άποψη πως πρώτα από όλα, δεν θα πρέπει να υπάρξει δυνατότητα επέκτασης στις ομοιεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις. Με άλλα λόγια, δεν θα πρέπει να είναι επεκτάσιμοι οι όροι μίας συλλογικής σύμβασης που υπογράφει ένα σωματείο εργαζομένων με το ίδιο επάγγελμα με τους εργοδότες.
Σημειώνεται πως οι ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις διαφοροποιούνται από τις κλαδικές στο ότι οι κλαδικές αφορούν τους εργαζομένους ενός ολόκληρου κλάδου (πχ εμπορίου), ανεξάρτητα από το ακριβές αντικείμενο εργασίας κάθε κατηγορίας εργαζομένων που απασχολούνται στον κλάδο αυτό.
Αντίθετα, οι ομοιοεπαγγελματικές αφορούν μόνο τους εργαζομένους με όμοιο επάγγελμα. Έτσι στον ίδιο κλάδο συνυπάρχουν πολλές διαφορετικές μεταξύ τους ομάδες εργαζομένων με το ίδιο επάγγελμα, οι οποίες μπορούν να υπογράφουν ξεχωριστές συλλογικές συμβάσεις. Μάλιστα, οι ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις προβλέπουν αμοιβές υψηλότερες από εκείνες που προβλέπουν οι κλαδικές.
Παράλληλα, σημαντική μερίδα εργοδοτών τάσσεται ενάντια στην επέκταση των διαιτητικών αποφάσεων, δηλαδή στις αποφάσεις του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας οι οποίες καθίστανται υποχρεωτικές.
Εξάλλου, οι επιχειρηματίες επιμένουν στην απαρέγκλιτη τήρηση της ρήτρας “αντιπροσωπευτικότητας” των κλαδικών συμβάσεων. Δηλαδή πιστεύουν πως πρέπει να διασφαλίζεται πως πράγματι το 51% των εργαζομένων ενός κλάδου απασχολείται στις επιχειρήσεις που είναι μέλη της εργοδοτικής οργάνωσης, η οποία υπογράφει μία κλαδική συλλογική σύμβαση, προκειμένου να είναι υποχρεωτικοί οι όροι της και στα μη μέλη της εργοδοτικής οργάνωσης.
Επίσης, θα πρέπει να υπάρχει συμφωνία και των εργοδοτών στην επέκταση ισχύος μίας κλαδικής σύμβασης, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες φέρεται να ζητούν ανάλυση των επιπτώσεων τις οποίες θα έχουν στην αγορά εργασίας, στην απασχόληση και γενικότερα στην ανταγωνιστικότητα του κλάδου (για τον οποίο υπογράφεται μία συλλογική σύμβαση).
Τέλος, είναι επιθυμητή από πολλές επιχειρήσεις, η δυνατότητα εξαίρεσης τους από τους όρους μίας κλαδικής συλλογικής σύμβασης.
Αναδημοσίευση από : http://www.capital.gr
