του Νάσου Μπράτσου
Οι δραστηριότητες και συγκεκριμένα η ραπτική και οι δημιουργίες των γυναικών προσφύγων στη Λέρο, μας έδωσε την αφορμή για να θυμίσουμε την προηγούμενη αναφορά μας, στο θέμα. Όχι στη Λέρο, αλλά στη Ριτσώνα του σήμερα και τη Μ. Ανατολή της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Λέρος
Στη Λέρο οι δημιουργίες των γυναικών, η προσπάθειά τους να μείνουν ενεργές και δραστήριες, «συναντούν» αντίστοιχες δράσεις στο παρόν, αλλά και στο παρελθόν. Θα ήταν βέβαια παράλειψη να μην αναφέρουμε τη συνεχή και σημαντική στήριξη του Δικτύου Αλληλεγγύης Λέρου, αλλά και όσων από άλλες γωνιές της Ελλάδας, στηρίζουν και ενισχύουν τις δράσεις του. Oι δημιουργίες μάλιστα εκτέθηκαν και σε πρόσφατο Πασχαλινό Μπαζάρ. Πάνω από όλα μέσα από αυτές τις δράσεις βγαίνει η προσπάθεια των ανθρώπων να ξανασταθούν στα πόδια τους και να δημιουργήσουν, ξεπερνώντας τις πληγές που τους έχει δημιουργήσει ο πόλεμος και η προσφυγιά.
Ριτσώνα
Υπενθυμίζουμε από την προηγούμενη αναφορά μας στο θέμα και πριν πληροφορηθούμε τη σχετική δραστηριότητα στη Λέρο, ότι η μία φωτο είναι από το πρόγραμμα εργαστηρίων ραπτικής «Η μητέρα μας Φάτμα» στη δομή φιλοξενίας προσφύγων στη Ριτσώνα, που πρόσφατα εγκαινιάστηκε και σαν είδηση διανεμήθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και δημοσιεύτηκε και στο ert.gr.
Ελληνίδες προσφυγοπούλες στη Μέση Ανατολή – Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος
Η άλλη φωτο από το περιοδικό ΑΕΡΑ του 1943 που έχουμε στο προσωπικό μας αρχείο, είναι από Ελληνίδες προσφυγοπούλες της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Μέση Ανατολή. Πλέκουν και αυτές όπως οι γυναίκες από τη Συρία που η φρίκη του πολέμου τις έκανε να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να βρεθούν στη Ριτσώνα. Τότε πολλά από τα πλεκτά τους που πήγαιναν για τους στρατευμένους, τα βρήκαν να πουλιούνται στα παζάρια της Μ. Ανατολής.
Ελευθερία Πορτέλλου – Φράγκου
Στην τρίτη φωτο η Ελευθερία Πορτέλλου – Φράγκου (σύζυγος Νικολάου Φράγκου του Σαράντου) πρόσφυγας πολέμου το 1942 στην Αβησσυνία, από την Ικαρία, που σε συνέντευξή της μας είχε πει ότι αυτή τη ραπτομηχανή που την πήρε στην Αβησσυνία-Αιθιοπία, δούλεψε σαν προσφυγοπούλα και αργότερα έγινε και εργαλείο ζωής στην Ελλάδα.
Τις ώρες που τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν καλό είναι να θυμόμαστε τις συνέπειες των πολέμων σε όποια εποχή και αν έγιναν, μήπως και όλες οι γυναίκες του κόσμου όταν αποφασίσουν να ασχοληθούν με την ραπτική, να έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν μόνο στο σπίτι τους και την πατρίδα τους.
Σχετικές ειδήσεις:
Οι προσφυγοπούλες δύο διαφορετικών εποχών και η ραπτική
Πρόγραμμα ραπτικής στη δομή φιλοξενίας προσφύγων στη Ριτσώνα
Πρόσφυγας πολέμου το 1942 στην Αβησσυνία – Συνέντευξη της Ελευθερίας Πορτέλλου – Φράγκου
Αναδημοσίευση από : http://www.ert.gr
