Όταν σήμερα βγήκε το δυσάρεστο κρώξιμο του μαυροκόρακα πως μια σημαντική ψυχή του Ελληνισμού “μετακόμισε” απ’ αυτόν τον άχαρο, τον πεζό, τον ανιστόρητο κόσμο, ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ναι με κεφαλαία γράμματα γιατί το άξιζε, ο φιλόσοφος, ο λόγιος, ο ιστορικός, ο γλυκύτατος συνομιλητής σου, που παρά το τεράστιο φορτίο γνώσης που μετέφερε, ήταν απλός σαν τον Λάκωνα αγωγιάτη της ιδιαίτερης πατρίδας του, ή τον Καριώτη γεωργό που συναντούσε στα συχνά – πυκνά ταξίδια του στο νησί μας καλεσμένος από επιφανείς συμπατριώτες μας, δεν σας κρύβω πως ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά μου.
Ένιωσα σαν να έχασα κάτι δικό μου, γιατί ήταν κάτι δικό μου ο δάσκαλος Σαράντος Καργάκος, όταν στα μαθητικά μου χρόνια την δεκαετία του ’70, τότε που δοκίμαζα τις δυνάμεις μου για να μπω στο πανεπιστήμιο, είχα την τύχη να τον συναντήσω μπροστά μου και την ιδιαίτερη τιμή να μου κάνει μάθημα της ιστορίας σ’ ένα από τα μεγάλα φροντιστήρια της εποχής στην οδό Σόλωνος, στο κέντρο. Δεν ήταν ο συνηθισμένος καθηγητής φροντιστηρίου που σου έκανε το μάθημα της ιστορίας σε στυλ φροντιστηριακό…”άντε να περάσει η ώρα κι όσοι μάθατε, μάθατε…”
Ήταν ο καθηγητής που σου μίλαγε απ’ ευθείας στη ψυχή σου, μ’ εκείνο το σπινθηροβόλο του βλέμμα που σε κοίταγε στοργικά σαν τους μεγάλους δασκάλους του ελληνισμού, περίμενε να του επιβεβαιώσεις ότι καταλάβαινες τις γνώσεις που σου μετέφερε μ’ εκείνο τον υπέροχο λόγο του. Και μόνο τότε όταν ήταν σίγουρος ότι όλοι οι μαθητές του καταλάβαιναν αυτά που τους έλεγε προχωρούσε στις επόμενες ενότητες. Αυτή του η ενασχόληση με το αντικείμενο του, κυρίως την ελληνική ιστορία όλων των εποχών, χωρίς βεβαίως να παραλείπει και την παγκόσμια ιστορία, αλλά και η προσπάθεια του να έχουν οι μαθητές του επιτυχίες πρώτα στις σπουδές τους αλλά και στη ζωή τους, γιατί στα διαλείμματα μας μίλαγε σαν πατέρας, τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό σε όλους τους μαθητές του που είχαμε την τύχη να τον έχουμε δάσκαλο. Δεν θα άκουγες ποτέ κακιά κουβέντα για τον κύριο Σαράντο Καργάκο.
Φανταστείτε λοιπόν τι μεγάλη χαρά, συγκίνηση αλλά και ικανοποίηση ένιωσα αρκετά χρόνια αργότερα, πριν λίγα χρόνια για την ακρίβεια όταν μαθητής και δάσκαλος βρεθήκαμε στη φιλόξενη αυλή του σπιτιού της Χαρούλας και Ζαχαρούλας Κοτσάνη, όπου εκείνος είχε προσκληθεί ως ομιλητής σε μια εκδήλωση στην Πηγή κι εγώ σαν εκπρόσωπος της Ικαριακής Ραδιοφωνίας, πήγα να του πάρω συνέντευξη. Είχα την μοναδική όπως φαίνεται ευκαιρία να ακούσω και να “γράψω” τον δάσκαλο μου σε μια συνέντευξη, που κυριολεκτικά επεδίωκα να μιλάω όσο το δυνατό λιγότερο, για να αφήσω τον δάσκαλο Σαράντο Καργάκο να εκφράζει τις απόψεις του με τον γλυκύτατο λόγο και τρόπο που μόνο εκείνος μπορούσε.
Όταν ο Σαράντος Καργάκος ήρθε στην Ικαρία
Σήμερα που με πνίγουν πολλά συναισθήματα από το άγγελμα της δυσάρεστης είδησης ότι δεν ξαναδώ και δεν θα ξανακούσω αυτό το κόσμημα του ελληνισμού, σαν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σας παρουσιάζω τη συνέντευξη που μου έδωσε τότε ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ Σαράντος Καργάκος.
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα αγαπητέ και γλυκύτατε δάσκαλε και μην ανησυχείς, το “στίγμα” που άφησες με τα τόσα βιβλία σου, θα μας εμποδίζει να ξεχάσουμε, όσοι είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε και να μαθητεύσουμε υπό τις διδασκαλίες σου, αλλά και οι επόμενες γενιές θα μάθουν ποιά είναι η μεγάλη αυτή προσωπικότητα που κοσμεί πλέον το πάνθεον των ανθρώπων που αποτελούν την πολυάριθμη κοινότητα των Ελληνικών Γραμμάτων.
