«Ικαρία – Ο “Κόκκινος Βράχος”»

Στα τέλη του 2016, μετά από πρόταση της Κομματικής Οργάνωσης Ικαρίας του ΚΚΕ, επανεκδόθηκε από τη «Σύγχρονη Εποχή» το, εξαντλημένο εδώ και πολύ καιρό, βιβλίο «Ικαρία – Ο “Κόκκινος Βράχος”», του συντρόφου Αντώνη Καλαμπόγια, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ μέχρι το θάνατό του, ενός από τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Αυτό το βιβλίο παρουσιάστηκε στην εκδήλωση του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» που έγινε στις 11 Αυγούστου στο χωριό Μονοκάμπι της Ικαρίας και η προφεστιβαλική συνδυάστηκε με την παρουσίαση της επανέκδοσης, στην ιδιαίτερη πατρίδα του αγωνιστή, κομμουνιστή. Στην εκδήλωση παρόντες ήταν η σύζυγος του Αντ. Καλαμπόγια και τα παιδιά του.Πλήθος κόσμου κατέφτασε από κάθε γωνιά του «Κόκκινου Βράχου» – με τον πρώτο λόγο να έχει η νεολαία – κατακλύζοντας τον όμορφο χώρο που είχε διαμορφωθεί κάτω από τα πλατάνια. «100 χρόνια από τις μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο: “Το μέλλον δε θα ‘ρθει από μονάχο του… αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς” (Βλ. Μαγιακόφσκι)» έγραφε το πανό που δέσποζε στο χώρο, μεταφέροντας το κεντρικό σύνθημα του Φεστιβάλ. Στο χώρο επίσης λειτουργούσαν τρεις εκθέσεις: Η μία με ντοκουμέντα – έγγραφα από το φάκελο του Αντώνη Καλαμπόγια μαζί με φωτογραφίες από τον ΔΣΕ στην Ικαρία, η δεύτερη αφιερωμένη στην Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και βέβαια η έκθεση προοδευτικού βιβλίου.

«Ο σημερινός κόσμος μπορεί, πρέπει και θα αλλάξει (…) Ο τροχός της ιστορίας, της κοινωνικής εξέλιξης δεν σταματάει εδώ, σε αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά προχωράει όταν ο ίδιος ο λαός το αποφασίσει», είναι το ελπιδοφόρο, ανατρεπτικό μήνυμα που μεταφέρουν χιλιάδες νέοι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, μέσα από τις εκατοντάδες εκδηλώσεις που διοργανώνουν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ σε νησιά και πόλεις, εργατογειτονιές και χώρους δουλειάς, ανέφερε ανεβαίνοντας στο βήμα ο κεντρικός ομιλητής Νίκος Λάππας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Οπως σημείωσε, «δεν θα μπορούσε το Φεστιβάλ μας να έχει άλλο θέμα φέτος από αυτό το κοσμοϊστορικό γεγονός του προηγούμενου αιώνα, την Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, που σάρωσε τους εκμεταλλευτές του λαού, που συντάραξε τα θεμέλια του κόσμου της εκμετάλλευσης και συνεχίζει να φωτίζει το μέλλον. Απόλυτα δίκαια θα το τιμήσουν εργαζόμενοι και νέοι σε όλο τον κόσμο, απόλυτα δίκαια θα το τιμήσουμε φέτος και στην Ελλάδα όπως του αξίζει. Πρώτα απ’ όλα πολλαπλασιάζοντας, δυναμώνοντας τις προσπάθειές μας ως ΚΚΕ και ΚΝΕ για τη διάδοση της ιστορικής επικαιρότητας και αναγκαιότητας της πάλης (…) για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, της κοινωνίας που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά προετοιμάζοντας πολύπλευρα την εργατική τάξη γι’ αυτόν το μεγάλο σκοπό, παίρνοντας τα απαραίτητα μέτρα».

Την παρουσίαση της επανέκδοσης του βιβλίου «Ικαρία – Ο “Κόκκινος Βράχος”» έκανε ο Νίκος Λαρδάς, μέλος του Γραφείου της Τομεακής Επιτροπής Ικαρίας – Φούρνων του ΚΚΕ. Οπως ανέφερε, «αυτή η επανέκδοση ήταν για την ΚΟ μία υποχρέωση απέναντι στην Ιστορία του Κόμματος, στο νησί», για να «μπορούν οι άνθρωποι του μόχθου στη Νικαριά και οι νεότερες γενιές» να γνωρίσουν τα γεγονότα «της λαϊκής επανάστασης 1946 – ’49 στην Ικαρία, όπως αναφέρει ο σ. Καλαμπόγιας», που αναδεικνύουν την περήφανη και ηρωική ιστορία αυτού του νησιού, τους ακατάλυτους δεσμούς που το συνδέουν με το ΚΚΕ και φωτίζουν το μονοπάτι για τις νεότερες γενιές.

Στην ομιλία του, σημείωσε σε σχέση με την αγωνιστική διαδρομή του Αντ. Καλαμπόγια, που εμπνέει έως και σήμερα: «Ο σύντροφος Αντώνης Καλαμπόγιας γεννήθηκε στην Ικαρία το 1927 από εργατική, αριστερή οικογένεια. Στην Κατοχή, το 1942 έφυγε με βάρκα από την Ικαρία και μαζί με την οικογένειά του πέρασαν στην Τουρκία και από εκεί στην Κύπρο όπου εργάστηκε ως λιμενεργάτης και ναυτεργάτης. Το 1943 οργανώθηκε στη Νεολαία του Κυπριακού Κομμουνιστικού Κόμματος και το 1945 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Ταυτόχρονα ήταν μέλος της αντιφασιστικής οργάνωσης Μέσης Ανατολής. Το Μάρτη του 1946 επέστρεψε στην Ικαρία. Το 1946 και το 1947 εργάστηκε στον παράνομο μηχανισμό της Οργάνωσης της Ικαρίας, ως σύνδεσμός της με την οργάνωση των εξορίστων στο νησί, κρύβοντας και φυγαδεύοντας εξόριστους συντρόφους. Στη διάρκεια της παρανομίας μετά τον εμφύλιο πόλεμο, ο Αντώνης Καλαμπόγιας επικηρύχτηκε δύο φορές (1950 – 1952), του αφαίρεσαν την ιθαγένεια, ενώ το 1954 καταδικάστηκε ερήμην από το Α’ Στρατοδικείο Αθηνών.

Το 1955, ανάμεσα στους τελευταίους 9 μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ικαρίας που αρνήθηκαν να παραδοθούν και παρέμειναν καταδιωκόμενοι, κατορθώνει να φύγει τελικά στις σοσιαλιστικές χώρες. Την άνοιξη του 1967 εκλέχτηκε μέλος της Κομματικής Επιτροπής της Κομματικής Οργάνωσης Ρουμανίας όπου είχε καταφύγει και όπου είχε παντρευτεί την Γραμματική Καλαμπόγια. Συμμετείχε στη 12η Ολομέλεια, όπου εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη συνέχεια εργάστηκε σε κομματική δουλειά στη Δ. Ευρώπη. Στη διάρκεια της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας, το καλοκαίρι του 1968, έρχεται παράνομα στην Ελλάδα και ως επικεφαλής του κλιμακίου της ΚΕ συμβάλλει αποφασιστικά στην παρουσία του Κόμματος και στο δυνάμωμα του αντιδικτατορικού κινήματος. Την ίδια χρονιά μαζί με άλλους δύο συντρόφους υλοποίησαν την απόφαση για τη δημιουργία της ΚΝΕ. Εξέδωσαν τον “Οδηγητή”, αρθρογραφούσαν σ’ αυτόν και στον “Ριζοσπάστη”, συμβάλλοντας στην αντιδικτατορική πάλη, στην ανάπτυξη των γραμμών του Κόμματος και της ΚΝΕ. (…)

Στη 13η Ολομέλεια του 1969 έγινε τακτικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1976 με την οικογένειά του, χωρίς οι ελληνικές αρχές να του δίνουν άδεια επαναπατρισμού. Από το 10ο Συνέδριο και σε όλα τα Συνέδρια μέχρι το τέλος της ζωής του στις 9 Ιούλη του 1998, εκλεγόταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του υπήρξε υπόδειγμα αγωνιστή. Εζησε και “έφυγε” κομμουνιστής, σταθερός στις αρχές και τα ιδανικά του ΚΚΕ, αντιμετώπισε μαχητικά και αγωνιστικά όλες τις δυσκολίες του αγώνα».