Μουσείο Μακρονήσου κοπή πίτας 2018 από αριστερά προς τα δεξιά: Ο ηθοποιός Χρήστος Τσιλογιάννης, ο Ικάριος ναυτεργάτης ποιητής Αλέκος Πούλος, και ο Ικάριος μουσικοσυνθέτης, εκπαιδευτικός Στέφανος Γεωργιάδης.
Το περασμένο Σάββατο (10 Φλεβάρη) έγινε στο μουσείο Μακρονήσου (Αγίων Ασωμάτων 31 – Θησείο) η κοπή της πίτας του Π.Ε.Κ.Α.Μ. (Πανελλήνια Ένωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου) μέσα σε ατμόσφαιρα μνήμης και μουσικής που είχε επιμεληθεί όπως πριν λίγες μέρες στην κοπή της πίτας Π.Ε.Α.Φ.Ε. στον ίδιο χώρο ο Ικάριος Μουσικοσυνθέτης Στέφανος Γεωργιάδης.
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ήταν η στιγμή που ο Στέφανος τραγούδησε απάνω σε μουσική δική του ένα ποίημα του γνωστού (διεθνώς) Ικάριου γλύπτη Νίκου Ίκαρη με τίτλο «Νικαριά» (αυτό το γνωστό και αγαπημένο στους εξόριστους νησί). Για πρώτη φορά είχε πει αυτό το τραγούδι ο Στέφανος στην Ικαρία στα εγκαίνια πριν μερικά χρόνια της «Γοργόνας» ένα έργο του Ν. Ίκαρη που παριστάνει μια όμορφη γοργόνα την οποία ο δήμος Ικαρίας τοποθέτησε στα βράχια του λιμανιού του Αγ. Κηρύκου.
Τότε λοιπόν σε κείνα τα εγκαίνια πριν παιανίσει η μπάντα της φιλαρμονικής είχε δοθεί το τιμητικό προβάδισμα (απ’ τη μοίρα ίσως της Ιστορίας) στο Στέφανο να το τραγουδήσει.
Εκεί λοιπόν στα βράχια του λιμανιού σκαρφαλωμένος μόνο με τη κιθάρα του και τη φωνή του καθώς και τις φωνές των κυμάτων και του πελαγίσιου αέρα ο Στέφανος τραγουδούσε την «Νικαριά» του Ίκαρη καθώς από κάτω έκοβε την κορδέλα των εγκαινίων ο τότε δήμαρχος της Ικαρίας. Μάλιστα το τραγούδι αυτό το είχε πει 2 φορές κατά επιθυμία όσων βρέθηκαν εκεί και ήταν λίγοι βέβαια μια που ο πολύς ο κόσμος δεν είχε κατέβει κάτω εκεί στα βράχια. Κάποιοι από αυτούς βιντεοσκόπησαν με τα κινητά τους την εκδήλωση (Η βιντεοσκόπηση αυτή σήμερα αναζητείται λόγω που οι στιγμές εκείνες ήταν κάτι παραπάνω από αυθεντικές).
Εκείνη η γιορτή προς τιμή του αποβιώσαντος Ίκαρη και της «Γοργόνας» του που η οικογένεια του δώρισε στο δήμο Ικαρίας φυσικά είχε τότε προγραμματιστεί να συνεχιστεί και πέρα από τα βράχια και τους αέρηδες και τα κύματα στην κεντρική δηλαδή πλατεία του λιμανιού όπου βράχια, κύματα και αέρηδες δεν είχε ενώ αντιθέτως είχε και μικροφωνικές και μουσικούς και καθίσματα για τον κόσμο και όλες τις ευκολίες του πολιτισμού για να ακουστεί και εκεί η «Νικαριά». Τελικά εκεί δεν ακούστηκε αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Το εν λόγω τραγούδι το έφερε ως έκπληξη η μοίρα της ιστορίας στην κοπή εφέτος της πίτας στο Μουσείο της Μακρονήσου για να αποδειχθεί ο ισχυρός δεσμός των απανταχού εξορίστων με την Νικαριά. Τα λόγια του τραγουδιού που τόσο όμορφα τραγούδησε στο Μουσείο ο Στέφανος είναι τα εξής.
ΝΙΚΑΡΙΑ (ποίηση Νίκος Ίκαρης, μουσική Στέφανος Γεωργιάδης)
Πέτρες στις πέτρες, λούροι παλάτια, άγριος μώλος κάβοι και βράχια.
Δρόμοι με βότσαλα, βουνά και λαγκάδια, λόφοι πετρόσπαρτοι αλάτι γιρλάντια.
Βυθοί, θαλασσόπουλα, λυγαριές μας κι αγκάθια αροδάφνες και έρωτας, όνειρα λάγνα.
Νησιώτικα σύνορα με άμμο λειβάδια ήλιος κυρίαρχος δέντρα στη λαύρα. Γη μας φιλόξενη, ποτισμένη με κλάμα
Ω Νικαριά, θαλασσόπετρα γοργόνα μας μάνα…
ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΞΗ (πέρα από την παραπάνω) ήταν από μεριάς και πάλι του Ικάριου μουσικοσυνθέτη τα αντάρτικα κάλαντα που τα τραγούδησε όπως τα έλεγαν οι αντάρτες την εποχή των Δεκεμβριανών, στην βομβαρδισμένη Αθήνα του ’44 για να μαζέψουν γλυκά και βιβλία προκειμένου να τα πάνε στα νοσοκομεία Δαφνίου και Ελευσίνας όπου νοσηλεύονται τραυματίες του ΕΛΑΣ και άμαχοι:
ΚΑΛΑΝΤΑ ΑΝΤΑΡΤΙΚΑ (τους στίχους έγραψε άγνωστος της εποχής ΕΠΟΝΙΤΗΣ)
Αρχιμηνιά και Αρχιχρονιά, Λαοκρατία Λευτεριά στη χώρα μας θα ανθίσει και το Φασισμό θα σβήσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται και ο Βασιλιάς δεν έρχεται, να μείνει στην Αγγλία και ας φτιάξει εκεί δικτατορία.
Κι ο Παπανδρέου ο χαλβάς λένε πως ντύθηκε τσολιάς και ζήτησε απ’ τον Ράλλη τα τσαρούχια του να βάλει.
Έρχεται ο Σκόμπυ τρυφερός του Ντούτσε διάδοχος σωστός απ’ τη Μεγάλη Βρετανία μα κωλώνει στα Χαυτεία.
Κει πέρα βρίσκει τον ΕΛΑΣ του λέει Σκόπμπυ δεν περνάς και αυτός μαζεύει την ουρά του όπως μάζευε ο Ντούτσε τα φτερά του.
ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ από πλευράς Στέφανου που ως φαίνεται (πέρα από το να σκαρφαλώνει στα βράχια της Ικαρίας με τη κιθάρα του) τις εκπλήξεις τις συνηθίζει ήταν εκείνη τη μέρα και το εξής: Μετά τη μουσική ερμηνεία του αντάρτικου τραγουδιού ακολούθησε και η θεατρική ερμηνεία του όπου ο ΧΑΛΒΑΣ ΔΙΑΜΑΡΤΎΡΕΤΑΙ γιατί τον ταυτίζουν με Παπανδρέου, Ράλλη,
Γερμανοτσολιάδες και τσαρούχια, που έβλαψαν τον τόπο και έφεραν τόση πίκρα ενώ αυτός έτσι γλυκός που είναι και γεμάτος αμύγδαλα μόνο καλό κάνει στους ανθρώπους και τους φέρνει τη χαρά της γεύσης του κάθε Καθαρή Δευτέρα. Στο τέλος ο ΧΑΛΒΑΣ λέει ότι θα πρέπει τον επόμενο χρόνο που το Μουσείο θα κόψει την πίτα του να μην τον ξαναταυτίσουν με όλους αυτούς που πίκραναν τον τόπο γιατί θα γίνει και αυτός πικρός γεμάτος πικραμύγδαλα και θα χαλάσει τη γλυκιά του γεύση.
Μουσείο Μακρονήσου κοπή πίτας 2018: Ο Ικάριος μουσικοσυνθέτης Στέφανος Γεωργιάδης τραγουδά με τη μικρή Γεωργία.
ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟ η συμπεριφορά κατά την παρουσίαση του θεατρικού διαλόγου του καθηγητή θεάτρου Χρήστου Τσιλογιάννη (μέλος του θεάτρου ΕΞΑΡΧΗΣ στα Εξάρχεια όπου εφέτος παίζουν Παπαδιαμάντη). Ο Χρήστος λοιπόν που υποδυόμενος το ΧΑΛΒΑ έκανε διάλογο με τον Στέφανο ρίσκαρε ευγενέστατος όπως πάντα να.. αργήσει στην παράσταση του Παπαδιαμάντη
που είχε αμέσως μετά την κοπή της πίτας, προκειμένου να μην γίνει διακοπή των όμορφων αφηγήσεων που έκαναν εκτός προγράμματος Μακρονησιώτες για κείνα τα πολύ σκληρά χρόνια των εξοριών μη γνωρίζοντας βέβαια και οι ίδιοι το θεατρικό με το ΧΑΛΒΑ που επρόκειτο να παιχτεί (επίσης και αυτό εκτός προγράμματος). Τελικά όλα πήγαν κατ’ ευχήν ο ηθοποιός έφυγε για την άλλη παράσταση τροχάδην προλαβαίνοντας την με καθυστέρηση λίγων λεπτών. Δεν μπόρεσε βέβαια να ακούσει τα χειροκροτήματα που έπεφταν πίσω στο Μουσείο γι’ αυτόν όταν ο Στέφανος εξήγησε το λόγο της βιαστικής αποχώρησης του…
Μουσείο Μακρονήσου κοπή πίτας 2018: Λίγο πριν την κοπή της πίτας από μέλη του Δ.Σ. της Π.Ε.Κ.Α.Μ.
