Του Νάσου Μπράτσου
Συγκεκριμένο παράδειγμα για τη λογική που πρέπει να διέπει και τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες (εξυπηρέτηση των πολιτών και όχι της κερδοφορίας των λίγων) αποτελεί το δημοτικό καράβι του δήμου Τήλου.
Αρχικά να διευκρινίσουμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι οι δημοτικές συγκοινωνίες όλων των ειδών, χερσαίες και μη, έχουν «δουλευτεί» κατά καιρούς με πολλές και διαφορετικές λογικές, από τις δημοτικές αρχές, ανάλογα και με τα ευρύτερα πολιτικά τους πιστεύω.
Η λογική του δικού μας σχολίου, διέπεται από τη μη αντικατάσταση υποχρεώσεων του κεντρικού κράτους, αλλά συμπληρωματικών, όπου αυτό απαιτείται και πάντα με εργαζόμενους που να απολαμβάνουν πλήρεις και σταθερές εργασιακές σχέσεις, σε περιβάλλον ασφάλειας στις συνθήκες εργασίας.
Στον τομέα της ακτοπλοΐας, πάντα με εποπτεύουσα αρχή δημόσιο φορέα ακτοπλοΐας, που σήμερα δεν υπάρχει.
Γυρνάμε στην Τήλο, όπου συνδέεται με τη Ρόδο από το 2000, με καραβάκι που έχει συνιδιοκτήτη το Δήμο και έχει τη δυνατότητα μεταφοράς 225 ατόμων.
Οδηγός της επιλογής ήταν η ανάγκη να σπάσει η απομόνωση, αλλά το πείραμα έχει πετύχει και αποτελεί «πιλότο» και σημείο όπου μπορεί να αντληθεί εμπειρία και συμπεράσματα.
Μιλώντας πρόσφατα στην Ελευθεροτυπία και στη συνάδελφο Γεωργία Σάκκουλα, η δήμαρχος Τήλου Μαρία Καμμά, αναφέρει: «Το πλοίο αυτό, προσθέτει», «είναι και το ασθενοφόρο μας». «Όταν λοιπόν σε 50 λεπτά έχεις τη δυνατότητα να βρίσκεσαι στο νοσοκομείο της Ρόδου, τι να περιμένω εγώ τα ελικόπτερα και τα πλωτά του Λιμενικού;» συνεχίζει. Οι κάτοικοι τις ημέρες που δεν υπάρχει το επιδοτούμενο δρομολόγιο, οπότε και δεν πληρώνουν εισιτήριο, πληρώνουν 14 ευρώ για τη μετάβασή τους στη Ρόδο, σχεδόν τα μισά από τα άλλα δύο πλοία που περνούν από το νησί. «Εμείς δεν φτιάξαμε τη ναυτική εταιρεία για να γίνουμε εφοπλιστές. Εμείς αναγκαστήκαμε. Αφού δεν μας φτιάχνετε εσείς δρόμους, φτιάξαμε εμείς το δικό μας» σημειώνει και προσθέτει πως αποτελεί μια βιώσιμη επιχείρηση, χωρίς ωστόσο να αποφέρει οικονομικό κέρδος».
Δεν έχουν λείψει όμως και οι «τρικλοποδιές», αφού έχει οριστεί (εξ αναβολής) δίκη για το 2016, έχοντας προηγηθεί απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου για πλειστηριασμό του Sea Star μετά από προσφυγή τεχνικής εταιρείας για οφειλόμενα ποσά. Από την πλευρά του ο δήμος Τήλου, είχε «απαντήσει» με δικαστική προσφυγή σε βάρος της τεχνικής εταιρείας για πλημμελή επισκευή, καταγγέλλοντας ότι ακινητοποίησε το πλοίο, για ενάμιση μήνα, μέσα στην υψηλή περίοδο Ιουλίου – Αυγούστου.
Μιλώντας το φθινόπωρο του 2013 στο αθηναϊκό πρακτορείο ειδήσεων, η δήμαρχος Τήλου ζήτησε ισονομία και ισοπολιτεία και κατήγγειλε πως «υπάρχουν εκπρόσωποι φορέων, επιχειρήσεων και πολιτικοί που δεν στηρίζουν ένα πλοίο το οποίο αποδεδειγμένα έδωσε φτερά ανάπτυξης στο νησί».
Γιατί το τελευταίο ΔΕΝ μας ξαφνιάζει και ΔΕΝ αποτελεί είδηση;
Το αντίθετο θα ήταν που θα δημιουργούσε έκπληξη.
