ΠΡΟΣ: 1) ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΜΟΥ
2) ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Β. ΑΙΓΑΙΟΥ
3) ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
4) ΔΗΜΟ ΙΚΑΡΙΑΣ
5) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΑΜΕΑ
6) ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
7) ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΟΥΡΝΩΝ
8) Μ.Μ.Ε.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Ευμορφίας Μουλά, κατοίκου Αγίου Πολυκάρπου Ικαρίας, τηλ. 22750- 41385,κιν.6986167773
Είμαι πολύτεκνη μητέρα και κάτοικος παραμεθορίου. Είμαι στη δυσάρεστη θέση να απευθύνω έκκληση βοήθειας (νομικής και κοινωνικής υποστήριξης) αναφορικά με θέματα, που έχουν προκύψει στο χώρο του σχολείου, όπου φοιτεί ο υιός μου Ηλίας- Άγγελος Μουλάς, ετών 10.
Ο Ηλίας- Άγγελος πάσχει από εγκεφαλική παράλυση λόγω προωρότητας με αποτέλεσμα αυτού την τετραπληγία. Ακριβώς λόγω του γεγονότος, ότι τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει το τέκνο μου, περιορίζονται μόνο σε κινητικά και δεν επεκτείνονται και σε νοητικά, φοιτά σε κανονικό σχολείο και συγκεκριμένα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ραχών Αγίου Πολυκάρπου Ικαρίας, στην Δ’ τάξη. Σημειωτέον, πως η εν λόγω πάθηση του τέκνου μου έχει πιστοποιηθεί από το ΚΕΔΔΥ και από το ΙΚΑ. Οι υποδομές του σχολείου για υποδοχή και εξυπηρέτηση ατόμων με συγκεκριμένες ανάγκες, όπως ο υιός μου, σίγουρα δεν καλύπτουν τις προσδοκίες μας ως γονείς. Ωστόσο, η συμπαράσταση και η γόνιμη συνεργασία με το εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου τα προηγούμενα χρόνια αποτέλεσαν το πλέον σημαντικό έργο και μας πρόσφεραν αμέριστα δύναμη, για να αντεπεξερχόμαστε με θετικό τρόπο στις καθημερινές δυσκολίες.
Η προαναφερθείσα κατάσταση όμως, δυστυχώς άλλαξε προς το χειρότερο με την έλευση (την περσινή χρονιά) της εκπαιδευτικού κ. Τσαντίρη Αικατερίνης, η οποία συν τοις άλλοις, φέτος τελεί και χρέη διευθύντριας του σχολείου. Η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός αντιμετωπίζει με αναλγησία το παιδί μου δυσχεραίνοντας τη φοίτησή του με κάθε τρόπο. Η παραπάνω διαπίστωσή μου μόνο αυθαίρετη δεν είναι, καθώς προκύπτει έπειτα από συγκεκριμένα γεγονότα, τα οποία έχουν λάβει χώρα στο σχολείο και τα οποία σας παραθέτω κατωτέρω με λεπτομέρειες.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια το ωράριο του Ε.Β.Π είχε διαμορφωθεί κατάλληλα βάσει των αναγκών του παιδιού μου κατόπιν της αξιοσημείωτης παρέμβασης του προϊσταμένου της ειδικής αγωγής του νομού μας κ. Τζίτζιρα. Ήδη από πέρυσι όμως η κ. Τσαντίρη, προβάλλοντας ως πρόφαση τη μη ύπαρξη βοηθητικού προσωπικού για το ολοήμερο τμήμα του σχολείου, τρομοκρατούσε την υπεύθυνη δασκάλα του ολοήμερου και τον δάσκαλο της τάξης, ότι αναλαμβάνουν ευθύνες, που δεν τους αναλογούν, με στόχο να σταματήσουν να δέχονται το παιδί στο ολοήμερο. Ευτυχώς και χάρη στην ευθιξία και αξιοπρέπεια των δύο δασκάλων η απαίτηση της κ. Τσαντίρη δεν έγινε δεκτή. Αναλυτικότερα, το ωράριο του Ε.Β.Π είναι μόνο στο πρωινό τμήμα, ενώ εμείς το είχαμε ρυθμίσει έτσι, ώστε να έρχεται στο πρώτο διάλειμμα, εκεί που πραγματικά το παιδί την είχε ανάγκη και να καθυστερεί το σχόλασμά της, ούτως ώστε το παιδί να έχει μια βοήθεια και στο ολοήμερο την ώρα του φαγητού. Η δράση της κ Τσαντίρη αποτελούσε συνολικά εμπόδιο στις προσπάθειες του Ε.Β.Π για την κοινωνικοποίηση του Ηλία. Συγκεκριμένα, ενώ όφειλε να βοηθά ή έστω να μην επηρεάζει αρνητικά την όλη διαδικασία και δράση του Ε.Β.Π., απευθυνόταν στον τότε προϊστάμενο του σχολείου (σημειωτέον, πως το σχολείο πέρυσι λειτούργησε σαν 3θεσιο, ενώ είναι 4θεσιο)με υποδείξεις για τον τρόπο δουλειάς του Ε.Β.Π., πράξη η οποία αποσκοπούσε αποκλειστικά στην παρεμπόδιση οποιασδήποτε προσπάθειας ένταξης και κοινωνικοποίησης του παιδιού. Φέτος όμως, που η κ. Τσαντίρη τελεί χρέη διευθύντριας, δημιουργεί καθημερινά προβλήματα, σε σημείο να θεωρώ, ότι ενεργεί ρατσιστικά απέναντι στο παιδί μου, κάτι το οποίο μόνο σε απόγνωση του γονέα μπορεί να οδηγήσει.
Η στάση της εν λόγω εκπαιδευτικού σχετικά με το ολοήμερο ήταν εξαρχής απόλυτα
αρνητική, καθώς η ίδια μου είχε δηλώσει ρητά ήδη από την αρχή της σχολικής χρονιάς, πως
δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει δεκτό το παιδί στο τμήμα του ολοήμερου. Μου ζητήθηκε αρχικά να βρίσκομαι εγώ στον χώρο του σχολείου καθ’ όλη τη διάρκεια του διδακτικού ωραρίου για την εξυπηρέτηση του παιδιού. Η δασκάλα της τάξης βέβαια είχε αναφέρει στην κ. Τσαντίρη, ότι μπορούσε εκείνη να μεταφέρει το παιδί, αν χρειαστεί στην τουαλέτα ή να τον βγάλει έξω στο διάλειμμα. Ωστόσο, η κ. Τσαντίρη απάντησε αρνητικά λέγοντας στη δασκάλα, ότι δεν είναι δική της ευθύνη. Το έκανα λοιπόν, για περίπου είκοσι ημέρες, δημιουργώντας όμως θέματα χωρίς λόγο στα άλλα δύο μου παιδιά, καθώς ο προαύλιος χώρος είναι κοινός με το νηπιαγωγείο, όπου φοιτά ο τέταρτος γιος μου). Μετά από αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες στο διευθυντή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Σάμου κ. Ζαβουδάκη, καταλήξαμε στη λύση να πηγαίνω μόνο στις ώρες των διαλειμμάτων. Με πρωτοβουλία της δασκάλας της τάξης κ. Ελένη Σούρλα και κρίνοντας, ότι είναι απάνθρωπη για το γονέα και καθόλα αντιπαιδαγωγική για την εξέλιξη του παιδιού όλη αυτή η διαδικασία, στις 13 Οκτωβρίου ανέλαβε η ίδια η δασκάλα την ευθύνη της όποιας μετακίνησης του παιδιού στο χώρο του σχολείου . Η παραπάνω κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι την πρόσληψη Ε.Β.Π, η οποία έγινε αισίως στις 30 Νοεμβρίου.
Ένα άλλο θέμα, που θέλω οπωσδήποτε να θίξω και να φέρω σε γνώση σας, είναι η
μετακίνηση του παιδιού στην τουαλέτα. Οι τουαλέτες για τα παιδιά στο σχολείο μας βρίσκονται στο πίσω μέρος της αυλής του σχολείου και η απόσταση από την τάξη είναι γύρω στα 20 μέτρα, από την οποία απόσταση περίπου τα μισά είναι με χαλίκι. Το παιδί μου μετακινείται με τροχήλατη περπατούρα, οπότε διαπιστώνει κανείς εύκολα, ότι αυτές οι τουαλέτες είναι απροσπέλαστες για το παιδί. Στο κεντρικό κτήριο του σχολείου (το σχολείο αποτελείται από δύο τάξεις και το γραφείο του διευθυντή στο αρχικό κτήριο, όπως επίσης και από τρεις αίθουσες τύπου κοντέινερ, μία εκ των οποίων είναι η τάξη του Ηλία, και δή η πιο απομακρυσμένη).Στο κεντρικό κτήριο υπάρχει μία αίθουσα με τουαλέτα, την οποία αρχικά η κ. Τσαντίρη μου είχε δηλώσει, ότι θα χρησιμοποιείται από τους δασκάλους, ενώ εν’ τέλει λειτουργεί ως αποθήκη. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί, ότι αυτή η αίθουσα στις πρώτες τάξεις του Ηλία στο σχολείο ήταν η τάξη του ακριβώς, για το λόγο, ότι υπάρχει εύκολα προσβάσιμη τουαλέτα. Η κ. Τσαντίρη όμως, συνεχίζοντας ακάθεκτη το εκπαιδευτικό της έργο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την αίθουσα σαν αποθήκη και να μεταφέρει την τάξη του παιδιού μου στο πιο απομακρυσμένο σημείο, που θα μπορούσε. Στις εκκλήσεις μου για μεταφορά της τάξης εξακολουθεί να βρίσκει ανόητες προφάσεις με συνέργεια και της σχολικής συμβούλου κ. Κρεμμυδιώτη, η οποία μου είπε χαρακτηριστικά, ότι δεν είναι “κομψό” ένα παιδί να είναι στη τουαλέτα και τα άλλα να κάνουν μάθημα. Μετά από την επιμονή μου για τη μεταφορά της αίθουσας, η κ. Τσαντίρη έβαλε χαρτάκια στις τσάντες των παιδιών (αιτήσεις), ούτως ώστε να τις υπογράψουν οι γονείς, εάν δέχονται να μεταφερθεί η τάξη, προσμένοντας ίσως ότι έστω κάποιος θα έχει πρόβλημα. Οι εν λόγω αιτήσεις, όμως επέστρεψαν, όπως ήταν, φυσικό με θετική απάντηση από όλους τους γονείς. Μην έχοντας άλλο εμφανή λόγο, ώστε να συνεχίζει αυτόν τον απροκάλυπτο πόλεμο απέναντι στο παιδί μου και χωρίς να έχει απαντήσει ακόμα γραπτώς στο αίτημά μου, ισχυρίζεται πλέον, ότι υπάρχει πρόβλημα στην αποχέτευση της τουαλέτας κι ότι μυρίζει. Σε επικοινωνία με την δημοτική αρχή πληροφορήθηκα ότι το πρόβλημα της δυσοσμίας κατόπιν επιτόπιου έλεγχου του αντιδημάρχου και του αρμόδιου κλιμακίου οφείλεται στον εξαερισμό της τουαλέτας. Όμως σήμερα τρεις μήνες μετά η κατάσταση παραμένει ως έχει και η ταλαιπωρία του Ηλία συνεχίζεται. Η διευθύντρια και οι προϊστάμενοι της, αγνοούν την ουσιώδη και πρωταρχική σημασία που έχει η ασφάλεια του παιδιού μου. Καθώς η μεταφορά του παιδιού σε βροχερούς μήνες γίνεται στα χεριά, η απόσταση όπως προανέφερα της τάξης με την τουαλέτα είναι μεγάλη, δεν υπάρχει σκέπαστρο και μεσολαβούν σκαλιά και αυτό εν γένει κίνδυνο ατυχήματος.
Σε όλα αυτά τα ζητήματα υποστηρίζομαι, όπως επιβάλλει η λογική και η ηθική, θερμά και με κατανόηση και από τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του σχολείου που βρίσκουν φυσικά λογικό το αίτημά μου. Το αίτημά μου θεωρείται λογικό από όλους εκτός από την κ. Τσαντίρη. Ακριβώς για το λόγο, του ότι απαιτείται πάρα πολλή ώρα για να πάει ο Ηλίας στην τουαλέτα από την τάξη του, ο ίδιος είτε χάνει αρκετή ώρα από το μάθημα είτε κρατιέται με αποτέλεσμα να παθαίνει ουρολοιμώξεις, είτε να λερώνεται με αποτέλεσμα να κάμπτεται η αυτοπεποίθησή του, που με τόσο αγώνα η οικογένειά μας προσπαθεί να του αναπτύξει.
Έχοντας να αντιμετωπίσουμε πλήθος κτηριακών προβλημάτων που δυσχεραίνουν την πρόσβαση σε ένα άτομο με αναπηρία, όπως σκάλες χωρίς ράμπα, προαύλιος χώρος με χοντρό τσιμέντο, λακκούβες και χαλίκια (φυσικά αυτά δεν είναι αρμοδιότητες της διευθύντριας αλλά μη μέριμνα και αδιαφορία του δήμου), μετά από αρκετές εκκλήσεις αλλά και πιέσεις από εμένα, έφτασε να κατασκευαστεί μια ράμπα με πρωτοβουλία και ευθύνη της κ. Τσαντίρη αλλά και του δήμου, η οποία ράμπα όμως δεν πληροί τις προϋποθέσεις για ΑμεΑ. Αυτό σημαίνει, ότι έχει 26ο κλίση, είναι ξύλινη, με “σκαλοπατάκι” 3-4 πόντων στο σημείο που ενώνει με τη αυλή και χωρίς προστατευτικό κάγκελο. Αυτή λοιπόν η κατασκευή δεν εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση τις ανάγκες του παιδιού, παρά φτιάχτηκε απλά για να φτιαχτεί!
Ο σύλλογος γονέων του σχολείου μας καθώς και το σύνολο των εκπαιδευτικών με στηρίζουν απεριόριστα, αλλά μάλλον δεν είναι αρκετό αυτό, ούτως ώστε να υπάρξει μια λύση στα τόσο σημαντικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο μικρός Ηλίας.
Για τα παραπάνω προβλήματα απευθύνθηκα και στην εργοθεραπεύτρια του ειδικού σχολείου της Ικαρίας κ. Ζαχαροπουλου, η οποία ήρθε στο σχολείο και προσπάθησε να εξηγήσει στη διευθύντρια, ότι με τις κινήσεις της δεν διευκολύνει την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού, αλλά την εμποδίζει και την υπονομεύει. Ως αποτέλεσμα, η διευθύντρια της έκανε αναφορά στον διευθυντή πρωτοβάθμιας κ. Ζαβουδάκη κρίνοντάς την εξωσχολική και αναρμόδια. Ευτυχώς απτόητη και προς τιμήν της η κ. Ζαχαροπούλου σε συνεννόηση με την προϊσταμένη του ειδικού σχολείου και συμφώνα με τα Φ.Ε.Κ παραχώρησαν στον Ηλία (και κατ’ επέκταση και στο σχολείο ) ειδική καρέκλα και περπατούρα, η οποία είναι πιο κατάλληλη για τη σωστή στήριξη και βάδιση του παιδιού, από το πλεόνασμα του ειδικού σχολείου. Αλλά και πάλι η κ. Τσαντίρη, αντί να ευχαριστήσει το προσωπικό του ειδικού σχολείου, έκανε και πάλι αναφορά προβάλλοντας σαν δικαιολογία, ότι εκείνη δεν παρέλαβε περπατούρα, όπως έγραφε το χαρτί, που της έδωσαν και για να είναι καλυμμένη, θα πρέπει η περπατούρα να βρίσκεται μόνο στον χώρο του σχολείου, αναγκάζοντάς μας να την αφήνουμε εκεί, ταλαιπωρώντας το παιδί για άλλη μια φορά, αφού θα πρέπει να προσαρμοστεί και θα πρέπει να χρησιμοποιεί διαφορετική περπατούρα εντός σχολείου και διαφορετική εκτός. Όπως καταλαβαίνετε, το παιδί μου δυσκολεύεται να πάει και να γυρίσει από το σχολείο, δε μπορεί να χρησιμοποιήσει τη ράμπα για να φτάσει στην τάξη του (μια ράμπα, που εννοείται, ότι φτιάχτηκε για εκείνον), δε μπορεί να έχει εύκολη πρόσβαση στην τουαλέτα, δε μπορεί να συμμετέχει στον προαύλιο χώρο, δε μπορεί (αν και θέλει ) να πάει ολοήμερο. Το παιδί μου δε μπορεί να έχει τις ίδιες αξιώσεις με τα υπόλοιπα παιδιά και να νιώθει φυσιολογικό; Και αυτά μέχρι σήμερα, καθώς κάθε μέρα εμφανίζεται και κάποιο καινούριο πρόβλημα. Γνωρίζω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες, δεν έχουν όμως την ίδια δυνατότητα να εξυπηρετήσουν ή να υλοποιήσουν τις ανάγκες αυτές. Το άτομο με αναπηρία, ανεξάρτητα με τη φύση της, έχει την ανάγκη υποστήριξης. Η διευθύντρια προσπαθεί να με πείσει, ότι είναι κοινωνικά ευαισθητοποιημένη και υποστηρικτική σε σχέση με τα ΑμεΑ, κάτι το οποίο διαψεύδεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό, από τις πράξεις της.
Συμπερασματικά η συμπεριφορά της κ. Τσαντίρη σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με την ηθική, τη λογική και με το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, το οποίο έχει ορκισθεί να ασκεί με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού.
Δικαιούμαι και απαιτώ ταυτόχρονα την ορθή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει ο Ηλίας Μουλάς, υιός μου, ως παιδί με ειδικές κινητικές ανάγκες και κατ ‘ επέκταση ως παιδί, πάνω στο οποίο μόνο ρατσισμός δεν πρέπει να επιδεικνύεται, ειδικά από τους παιδαγωγούς του.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ζητώ την άμεση αντικατάσταση και απομάκρυνση της κ. Τσαντίρη από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ραχών και δεύτερον ως γονέας παιδιού ΑμεΑ τη μέριμνα για το συγκεκριμένο θέμα από τις αρμόδιες αρχές για τη διευκόλυνση της μετακίνησης του τέκνου μου Ηλία Μουλά στο χώρο του σχολείου.
1 Φεβρουαρίου 2016
Η Καταγγέλουσα
